Skírnir - 01.01.1865, Side 50

50
FlíJETTIIÍ.
í I al í a.
flýtir henni. ítalir geta aldri farið á rais vi8 þenna fríSa erfSa-
hluta, utan J>eir gefi hann upp sjálfir. Jeg treysti því, aS það
muni fara um þetta mái, sem kröfur trúarbragSanna og jjjóBfram-
faranna vísa til.”1
|>á er hin nýju tíSindi komu til Túrínsborgar varS borgar-
búum hverft viS söguna í fyrstu, og kölluSu sumir full landráS,
er fulltrúarnir hefSi látiS svo hepta hendur þjóSarinnar, aS hún
mætti aldri ná Rómaborg. GjörSist svo ókyrrt 21. dag okt., aS
setja varS herliS á verSi til aS gæta friSarins. En þetta tjáSi
eigi. Skríll og verkmannalýSur jjeysti riSlum saman fram á San-
Carlo-torgiS og þyrptist meS óhljóSum fyrir framan prentstofuhús
TúrínartíSinda, blaSs er svo heitir, og fyrir höll lögvörzlustjórans.
LögvörzluliSiS reyndi aS stökkva múginum á burt, en þá laust
grjóthriS á og sumir unnu á HSsmönnunum meS rýtingum. Nú
hleypti liSiS úr byssunum á flokkana og varS þaS nokkrum mönnum
aS örkumlum og bana. Mannfjöldinn flýSi þá á dreif undan og
stilltist óróinn um stund. En er rökkva tók ruddust nýir flokkar
fram á torgsvæSiS, og höfSu náS byssum í vopnabúS nokkurri.
LiSiS bar þá enn ofurliSa, liöndlaSi marga og tók af þeim vopniu.
Var svo' kyrrt til þess um kveldiS daginn á eptir. þá byrjuSu
óspektirnar á ný og meS skæSara móti en áSur. Múgur manna brauzt
enn fram á torgiS, og stóS þá handvopnaliS af landshernum beggja
vegna meS endilöngu torginu, en fyrir endanum lögvörzluliSiS.
Fram þangaS sótti níúgurinn, og er eiun embættismaSur í lög-
vörzlustjórninni gekk fram í móti meS tveim hermönnum og baS
fólkiS hafa sig á burt í friSi, var skotiS aS þeim úr pistólum og
höfSu báSir hermennirnir bana. Nú ijetu lögvörzluliSarnir skotin
dynja á mannþyrpinguna, en sum reiddi til hliSar og drápu einn
eSa tvo menn í handvopnaliSinu. þeir hermeun ætluSu skotin
koma úr þyrpingunni og skutu í áttina á móti, og svo gjörSu þeir
er gagnvert stóSu. ViS þetta særSust og drápust allmargir bæSi
‘) Mazziningar (þjóSstjórnarmenn og þeir er vilja vinna allt nief) frekju
og öllum ókynnisráíium) tölubu hvervetna illa um samningsgjörBina og
hjer var% Garibaldi þeim sammála. Hann sagbi, ah vih Napóleon
keisara mætti þau einu samsmálin hlýba, ab reka lib hans úr landinu,
og þá heldur á tveggja stunda en tveggja ára fresti.