Skírnir - 01.01.1874, Blaðsíða 67
PÍLAGKÍMSGÖNGUR. HINRIK FIMMTI.
67
fyrir. SíSar sagði Belcastel til afsökunar þessu hneyxsli, a8
hann mundi ekki hafa haft slík ummæli, ef hann hefSi verið
algáSur; „vjer vorum allir drukknir af hinni heigu máltí8“ , er
neytt hafSi veriS á undan. Og þetta var þingmaSur! Annar
þingmaSur, du Temple hershöfSingi,''var mjög æfur við, er Mac
Mahon bjelt hersýningu mjög dýrðlega tíl virSingar viS Persakonung,
heiSingjann; kvaS nær aS hafa herinn til aS bjarga hinum heil-
aga föSur. þaS tók þó út yfir, aS einvaldsmenn komu upp
meS á þingi og fengu J>ar samþykkt frumvarp um, aS reisa
skyldi á ríkiskostnaS kirkju á Montmartre í París (mons Martis,
Týsfell; en páfamenn leiSa nafniS af mons martyrum, píslar-
vottafell, og segja Dionysius hinn helga hafa veriS myrtan far).
Montmartre er í Belleville, mesta óspektabæli borgarinnar, og
átti kirkjusmíSin aS vera friSþæging fyrir guSleysi og byltingar-
anda íbúanna. AnnaS dæmi þessu líkt var þaS, aS þingiS
veitti 25 þúsundir dala til aSgjörSar á kirkjuþaki í Jerúsalem,
en synjaSi um ámóta mikiS fje í ferSastyrk handa fátækum
verkmönnum á sýninguna í Vín, og er eitt af blöSunum í París
tók aS safna samskotum handa þessum verkmönuum, kæfSi
stjórnin þegar þetta blaS. AnnaS blaS stóS fyrir samskotum
handa Karlungum á Spáni, en viS því var ekki snortiS.
jþetta allt, er nú höfum vjer frá sagt, var ekki annaS en
undanfari annars meira, og þaS var aS gjöraFrakklandaS
konungsríki aptur og setja yfir þaS Hinrik greifa
afChambord, af konungsætt Búrbonna og sonarson Karls
tíunda (1824—1830). Hann hafa lögerfSamenn jafnan kallaS
rjettan konung landsins og nefnt Hinrik fimmta. En nú hafa
niSjar LoSvíks Filipps af Orleans, er konungur varS eptir Karl
tíunda (1830—1848), þótzt nær til ríkis en ættleggur Karls, og
þvi er þaS, aS konungavinir á Frakklandi hafa gengiS í tvo
flokka: Orleansmenn, er taka hafa viljaS til konungs greifann af
París, sonarson LoSvíks Filipps, og lögerfðamenn, er engan
vildu annan en greifann af Chambord. þessum ágreiningi fylgdi
fleira, er meira var í variS. Hvort konungsefniS fyrir sig vildi
hafa sömu stjórnarlög og staöiS höfðu þá er forfeSur þeirra sátu
5’