Skírnir - 01.01.1874, Blaðsíða 100

100
Þýzkaland.
eflaust hafa látiö konung neyta synjanarvalds síns, ef á hefði
þurft a8 halda; en þab varS ekki, og felldu herrarnir í efri
deildinni frumvarpiS; og þess greiSa var Bismarcks þó sannar-
lega ómaklegur af þeim, svo sem hann er vanur a8 fara me8
þá. Um bíræfni klerkavina er þa8 eitt til marks, þeir fóru nú
fram á, a8 ógilt skyldu kirkjulögin, móti biskupunum kaþólsku,
frá því voriS á8ur; maí-lög eru þau optast kölluð. Nærri má
geta a8 þeirri uppástungu væri hrundiS. En klerkavinir neyttn
færisins, a8 senda stjórninni hnútur fyrir a8fer8ina vi8 biskupana.
Falk kennslumálaráSgjafl svaraSi, a8 biskuparnir ljetu mann í
ö8ru landi (páfann) lei8a sig blindandi, og mætu meira hlýBni
vi8 þennan mann, en trúnaB vi8 ættland sitt og ást á því. J>eir
gengju jafnvel í berhögg vi8 lögin og þa8 æ8i freklega. Og þó
stæ8u og hef8u lengi staSiB samskonar lög bæBi á SuBur-þýzka-
landi og í Elsass, en þar kvörtuSu biskupar ekkert undan þeim.
Enn fremur ljetu biskuparnir presta sína prjedika móti stjórn-
inni á stólnum, og fara me8 þá falskenning, a8 stjórnin ætla8i
sjer a8 ey8a kaþólskri trú í landinu. — þá ætlubu og klerka-
vinir a8 fara a3 láta heyra til sín á þinginu, er stjórnin bar
þar upp frumvarpiS um prestslausa hjónavígslu; en þa8 er svo
a3 skilja, a8 ekkert hjónaband skal gilt vera fyrir vígslu prestsins
tóma, heldur á veraldlegur embættismaBur, er stjórnin kýs til
þess, a8 gefa öll hjón saman, og er þa8 á þeirra valdi sjálfra,
a3 taka sí3an vígslu einhvers prests, e8a ekki. þessi lög voru
ómissandi or8in sakir óhlýSni biskupa. þeir víg8u presta í
forbo8i laga; en öll embættisverk slíkra presta ern ógild a8 lög-
um, og þá líka hjónavígslur. Voru því ekki önnur úrræði en
fara þannig a3. Prestslaus hjónavígsla er annars ví3a lög, þar
á me8al á Frakklandi. þa8 var skömmu eptir nýjár, a3 rimman
stó8 út af þeim í fulltrúadeildinni. Windthorst frá Meppen var
stækur í móti þeirn, kva8 þau mundu ver8a mjög óvinsæl í
landinu og spá8i, a3 þau mundu ver8a flokki þeirra þjóSernis-
og frelsismanna a8 banaþúfu. En frændi hans og nafni frá
Berlín kva3 alraenning mundu fagna þeim mjög, er mönnum
skildist hversu mjög væri í slík lög vari8. Einn af klerkavinum,