Skírnir - 01.01.1874, Qupperneq 74

74
FRAKKLAND.
Hinrik þegSi nm þa8 þangað til þingiS væri búiS að gjöra
bann að konungi, i trausti þess aS saga Chesnelongs væri sönn.
En Hinrik greifi er allra manna ráSvandastur og drenglyndastur,
og hefir honum risiS hugur viS slíku vjelræSi, og kosiS heldur
aS missa konungdómsins. Og þykir flestum þessi saga senni-
legri en hin, eptir öllum málavöxtum. Fengu þeir Chesnelong
og hans kumpánar af þessú ófrægS mikla, sem maklegt var; en
þjóSvaldsmenn urSu þessum málalokum fegnari eu frá megi
segja. Skömmu síSar, eptir aS þingraenn voru saman komnir
og veriS var aS ræSa um, hvernig haga skyldi forstöSu ríkisins
eptirleiSis, á Hinrik greifi aS hafa brugSiS sjer til Parísar á
laun, og ætlaS aS vera þar til taks, ef þingiS yrSi í vandræS-
um meS ríkisstjóra. Segir sagan, aS hann hafi ætlaS aS láta
sjá sig á hestsbaki, búinn fögrum riddaraskrúSa, fyrir utan
hallargluggana, þar sem þingmenn sátu inni, svo aS þeir sæju,
aS hjer væri „lóssinn“ kominn; mundi þeim þá þykja sem
væri hann sending frá drottni, landinu til bjargar í nauSum
þess, og verSa svo mikiS um, aS ekki skipti neinum orSum, en
allur þingheimur kveddi þar konung landsins meS miklum fögnuSi
og lotningu, og lofgjörS og þakklæti fyrir dásamlega miskunn
himnaföSursins. En frá slíku barnaæSi fengu þó vinir hans
aptraS honum, og fór hann viS þaS heim aptur til Froskaþorps.
Og er hann úr sögunni.
Nú er aS segja frá því, er þing hófst aptur í Versölum
5. nóvbr., svo sem ráS hafSi veriS fyrir gjört. HugSu þjóSvalds-
menn sjer aS leita þá lags, er svo hraparlega hafSi tekizt fyrir
hinum endurreisn konungsstólsins, og láta þingiS kveSa upp
þegar í staS ályktarúrskurS um, aS uppfrá þessu skyldi Frakk-
land vera þjóSveldi um aldur og æfi. En þótt litlir væru kær-
leikar meS þeim höfSingjum í liSi einvaldsmanna, oddvitum
keisaravina, lögerfSamanna og Orleaninga, og enginn þyrSi
undir öBrum aS eiga, eptir vjelræSi þau, er veriS höfSu í
frammi höfS til þess aS koma Hinrik greifa aB stjórn, var
þeim þó öllum svo illa gefiB um ráS þeirra þjóBvaldsmanna,
aS þeim þótti ekkert áhorfsmál aS ganga allir á eitt band til