Skírnir - 01.04.1905, Side 61

Leturgerö og leturtegundir.
157
ur maður, er hvítan vegur, skuli hengdur verða. Og fjórða
að sömu refsingu skuli hvítur maður fá, ef hann vegur
svartan mann.
Þó nú þessar mvndir séu all-einfaldar og efnið sé svo
auðskilið sem hvítur og svartur, landsstjóri og
hengdur, eru þær samt ekki eins óbrotnar og þærmundu
hafa orðið hjá villiþjóðum, sem leiknar eru í myndaletur-
gerð. Hin einstöku atriði eru t. d. alt of nákvæmlega
2. mynd.
sýnd: Tréð er of veigamikið, búningur landsstjórans og
stellingar mannanna er hvorttveggja of íburðarmikið o. s.
frv. Þarlendir menn mundu hafa slept öllum smáatriðum,
sem ekki voru bráðnauðsynleg til þess að yflrlýsingin
skildist. Því einmitt þar skilur teikningu og myndaletrið,
að markmið þess er ekki að sýna rétta og formfagra mynd
af hverju atriði mn sig, heldur hitt, að láta livert atriði
og ástand reka annað í auðskilinni framsetningu. í mynda-
leturgerðinni er því öllu slept sem ekki miðar beint að