Skírnir - 01.12.1911, Qupperneq 1

Um lífshætti álsins.
Brot úr sögu dýra-Iíffræðinnar.
Eftir Bjarna Sœmundsson.
Állinn (vatnaállinn, Anguilla vulgaris) er einn af
þeim íiskum, er allur almenningur í Norðurálfu þekkir
bezt að útliti og ýmsum lifsháttum, sökum þess, að hann
er svo afar-algengur í láglendum héruðum, í fljótum, tjörn-
um, síkjum og flóðum. En flest sem lýtur að æxlun hans
og fjölgun hefir verið hulinn leyndardómur fram á síðustu
aldir, jafnvel fram á síðustu áratugi. En einmitt á þrem
síðustu áratugum hafa menn í flestum löndum hins ment-
aða heims byrjað á víðtækum rannsóknum á lífsháttum
hinna nytsamari sjávarfiska, og þessar rannsóknir hafa
þegar leitt margt i ljós, er menn höfðu enga hugmynd
um áður; eitt af því er fjölgun álsins. Lífshættir álsins
eru svo merkilegir, og það hefir verið svo erfitt að kom-
ast að réttum skilningi og fá fulla þekkingu á ýmsu í
því máli, að eg hygg að lesendum »Skírnis« muni þykja
fróðlegt að vita eitthvað um það, enda þótt állinn eigi
ekki neinum sérlegum vinsældum að fagna hjá allri al-
þýðu hér á landi. Hann er sem sé hvorki talinn fémæt-
mætur né fagur.
Það sem sagt verður hér á eftir er, með litlum við-
bótum, erindi, sem höfundur fiutti í fyrra haust á fundi
í »Mentamannafélaginu« í Reykjavik.
1. Állinn og frændur hans.
Það á eigi við að setja hér langa lýsingu á álnum,
enda þekkja menn hann hér víða. Hann er langur og
20