Skírnir

Árgangur

Skírnir - 01.12.1911, Blaðsíða 24

Skírnir - 01.12.1911, Blaðsíða 24
328 Tungan. nýjum myndum, en aðrar gamlar að deyja út; myndir sem þjóðarandinn vex frá. I raun og veru talar hver öld, og jafnvel hver kyn- slóð, að mörgu leyti, sína sérstöku tungu, og það svo, að vér finnum all-glöggan mun á málfæri sjötugs manns og tvítugs, sem uppi eru í senn, því hinn yngri hefir tileink- að sér ný hugtök, nýjan verknað og áhöld, sem krefjast nýrra táknana og talshátta, og enginn lifir heldur svo til gamals aldurs, að hann hafi ekki á ýmsan hátt breytt málfæri sínu frá því er hann var ungur. Auk þess fylgir hverri atvinnugrein eða starfsgrein all-mikill fjöldi sér- stakra orða, hugtaka og setninga, sem aðrir atvinnurek- endur margoft ekki skilja. Sjómaðurinn t. d. þarf að tákna mikinn fjölda hugtaka, verknaðar og áhalda, sem fjallabúinn alls ekki skilur. Þetta sýnir að jafnvel sjálft hugtakið sérstök þjóðtunga hefir reikul takmörk, þegar betur er að gáð. Það sýnir líka, hve óhugsandi það ert að tunga, sem töluð er af, starfandi framsóknarþjóð, geti storknað í ævarandi formi, eða megi gera það. Enginn getur kynst þeim hugtökum, eða tileinkað sér þær hug- sjónir, sem tunga hans ekki getur táknað. — Allir geta séð hve óhugsandi það er, að iðnaðar og siglingaþjóð í nútima stíl, geti komist af með sömu tungu, sem hún tal- aði þá, er hún var hirðingjaþjóð. — En þrátt fyrir þetta — eða máske réttara sagt, ein- mitt vegna þessa — þá hefir hver þjóðtunga sitt sérstaka eðli, sín eigin lög, sitt ættarmót, mér liggur við að segja sitt skapferli, eða lyndiseinkunn og hugbiæ, sem er ætt- gengt og kynfast, og ólíkt öllum öðrum tungum. En eins og það er eðlilegt og sjálfsagt lögmál, að sonurinn aldrei verður hið sama sem faðirinn, hversu náin sem líkingin er og kynfestan sterk; og eins og það er víst, að sonur- inn hefir aldrei alveg sömu viðfangsefni og lífsskilyrði sem faðirinn, eins er það víst og sjálfsagt, að ætterni og kynfesta tungunnar verður að hlýða sömu lögum. Af þessu leiðir, að það er einungis það, sem eg hefi leyft mér að kalla ættarmót tungunnar, sem vér getum varð-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Skírnir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Skírnir
https://timarit.is/publication/59

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.