Skírnir - 01.12.1911, Blaðsíða 50

S54
Listin að lengja lífið.
sama gagn í líkamanum. Hvorttveggja er gott eldsneyti,
og af báðum getur líkaminn fitnað og myndað sér elds-
neytisforða, sem grípa má til þegar næringin er ónóg.
Til skamms tíma hefir læknum og efnafræðingum
komið saman um, að heilbrigður starfandi maður þyrfti
daglega:
120 grömm afalbúmíni(samsvararnæstum lpd.afkjöti).
50 — - fitu.
500 — - stívelsi og sykri (kolvetni).
Á seinni árum hafa ýmsir vísindamenn fært mjög senni-
leg rök að því, að líkaminn þurfi ekki nærri eins mikið
albúmín og þarna er tiltekið, enda sýnir reynslan, að þar
sem menn eiga ekki völ á svo miklu albúmíni, þrífast
þeir vel og jafnvel betur enn aðrir. — Það er sannreynt,
að mikið fisk- og kjötát er líkamanum skaðlegt, og þess
vegna ástæða til að takraarka það.1) Sú skoðun er því
að ryðja sér til rúms, að hollast sé að albúmínið nái að
eins tveim þriðjungum þess, sem áður var talið uauðsvn-
legt, eða um 80—90 grömmum, en þá skuli aftur neyta í
þess stað meira af fitu og kolvetni.
Krydds getum við ekki alveg verið án, sérstaklega
er saltið holt, því auk þess sem það eins ogannað krydd
örvar bragðtaugarnar og vekur matarlyst, er það um leið
nærandi — (það samanstendur af klór og natríum).
Hollusta matarins er nú mikið komin undir matreiðsl-
unni, hvernig ýmsum réttum er blandað saman, hvernig
maturinn er steiktur, soðinn o. s. frv. Það yrði of langt
mál að rökræða þetta hér, og verða menn að lesa um
það í matreiðslubókum.2)
Matinn má ekki krydda of mikið. Þá verður hann
óhollur. Sultur er bezta kryddið, ef ekki keyrir fram úr
hófi. Og hollust er fábreytt fæða.
----------- %
‘) Um þetta efni hefi eg skrifað itarlegar i Skírni 1908. i grein
um „Ofát“.
2) Góð bók til leiðbeiningar i tilreiðslu matar og öðrn þessu að-
lútandi er „Matur og drykkur11 eftir Chr. Jiirgensen dr. med., sem frú
Björg Blöndal hefir þýtt.