Skírnir - 01.12.1913, Blaðsíða 65

Nokkur orð um íslenzkan ljóðaklið.
353
Milli 1. og 2. lotu og milli 3. og 4. er stutt hvild (stund-
um engin?), en milli 2. og 3. lotu (milli vísuhelminganna)
er löng hvíld, sem tekur yfir hálfan dyn eða vel það. Hér
fer nú á eftir eitt erindi úr Sólarljóðum og annað úr Háva-
málum, fyrst með þeirri sundurliðun, sem tíðkanleg er, í
6 vísuorðum, því næst með þeim kliðmerkjum, sem verið
var að lýsa.
Vin-samlig | ráð —
ok vit-i | bund-in —
kenn-ik þér | sjau | sam-an —
görl-a þau | mun —
ok glat-a | ald-rig-i —
öll eru þau | nýt at | nem-a —
Vits er i þörf —
þeims víð-a | rat-ar —
dælt es [ heim-a | hvat —
at auga | -bragð-i —
verðr sás ekk | -i kann —
ok með | snotr-um | sitr —
Vin-samlig ráð ok vit-i bund-in —
1 „ kenn-ik þér 1 / 1 i sjau'----''^' 1 „ 1 tt sam-an — i, 1 ,
görl-a þau mun ok glat-a ald-rigi —
öll eru þau ný-—--—-•—-t at nem-a —
Vits er þörf þeims við-a rat-ar —
1 rt dælt es 1 , 1 , hei^'^'—m-a l„ - 1 „ hvat — 1 , 1 ,
at aug-a bragð-i verðr sás ekk-i kann —
1 „ ok með 1, 1 , sno'-—'^-tr-um 1 „ 1 „ sitr — 1, 1,
23