Skírnir - 01.08.1916, Blaðsíða 21

Skirnir].
Snorri Sturluson.
245
legur, þar sem þær börðust um völdin. Það bendir og á
slæmt heimilislíf, að Snorri reyndist börnum sínum svo
illa, að það má kalla eitt af hinu allra lakasta í fari hans.
Um Jón murt er áður talað. Orækju prettar hann tví-
vegis um kvánarmund þann, er hann hafði lofað honum,
og vísar honum svo vestur í Vatnsfjörð, þar sem Þórdís
Snorradóttir, en ekkja Þorvalds, bjó, Þótti henni ilt upp
að standa. Og dvölin í Vatnsflrði varð upphaf óeirða og
ógæfu Orækju.
En þegar vér hugsum um, að Snorri á fullorðinsárum
sínum átti við slíkt heimilisböl að búa, og auk þess var
tekinn barn að aldri og fluttur í fjarlægt hérað, langt frá
öllum skyldmennum, þó til góðs heimilis væri, — þá er
auðsætt, að í þessu atriði hefir hann farið á mis við mikið
í lífinu. Þarna er ein af orsökunum til kaldlyndis hans.
Og þarna er orsökin til þess, að Snorri virðist aldrei hafa
skilið, að ætt hans gat orðið honum bezta stoðin, ef rétt
var með farið. Auðvitað var Snorri engan veginn ræktar-
laus við frændur sína. Honum verður mikið um fall Sig-
hvats og sona hans í Örlygsstaðabardaga, þrátt fyrir
fornan fjandskap, og Þórði og sonum hans sýnir hann
ýmis vináttumerki. En hann vill aldrei minka sjálfan
sig neitt til þess að efla hag sona sinna og tengdasona,
og fyrir bragðið verða þeir honum að litlu liði. I þessu
atriði virðist Snorra jafnvel bresta hyggindi. Hann er of
kaldur reikningsmaður, vantar eðlishvötina, sem kann að
leggja á tvær hættur, og oft sér dýpra en skynsemin.
IV.
Snorri er rúmlega tvítugur orðinn einn af höfðingjum
landsins. Með því hefst nýr þáttur í þroskasögu hans.
í fyrstu fer hann nokkuð geyst af stað, er ágengur
og hefnigjarn. Þórður móðurbróðir hans gaf honum hálft
Lundarmanna-goðorð og skyldi hann halda þingmenn fyrir
Þórði Sturlusyni og öðrum þeim, er á leitaði. »En er
Snorri hafði tekið við þingmönnum, þá þótti Þórði Böðv-
arssyni hann leita meir á sina vini, en áður hafði Þórður