Skírnir - 01.08.1916, Blaðsíða 54

278
Benrögn.
[Skirnir.
Hvergi rætist þó hugsjónin um biturleik sverðanna
betur en í frásögnínni uni sverðið Mímung, er Völundur
smiðaði:
Völundur skyldi gjöra það sverð, sem væri afbragð annara, en
Amilías járnsmiður konungs skyldi smíða herklæði, er sverð Völundar
fengi ekki unnið á. Þegar báðir höfðu leyst verk sitt af hendi, skyldi
reyna smiðisgripina. Settist þá Amilias á stól í herklæðum sínum og
•bað Völund höggva sig. Völundur lagði þá eggjar Mímungs ofurgæti-
lega á hjálm Amilíasar, þar sem hann sat. En óðara leið sverðið niður
og klauf Amilias í herðar niður. Og svo mjákar voru eggjarnar, að
Amilias fann eigi meir til þessa enn sem vatn rynni niður milli herða
honum; en sverðið rann niður viðstöðulaust og nam eigi staðar fyr enn
það sökk upp að hjöltum í jörð niður. Þá vait sinn helmingurinn af
Amilíasi hvoru megin út af stólnum steindauður. Og er Amilias úr
sögunni.
Það er eftirtektavert, að háar hugsjónir og hugmynda-
smíði mannkynsins á þess bernskuskeiði rætast smám
saman og ná fullum veruleik mörgum öldum seinna við
framþróun mannsandans.
Loftkastalar, sem gnæfa við himin líkt og höll Ut-
garða-Loka, standa nú föstum fótum eins og risahallirnar
(skyscrapers) í Vesturheimi
Nú fljúga menn í loftinu líkt og Loki í fjaðurham
Freyju. Nú þjóta eimskipin landa á milli og þurfa eigi
að biða byrjar fremur en skip Hrafnistumanna.
Heimdallur heyrði ull spretta á sauðum og gras á
jörðu, en vér getum heyrt hver til annars, þó óravegur
sé á milli, og sent sjálfum okkur skeyti, sem berst í
kringum allan jarðarhnöttinn.
Líkt og Möndull græddi fæturna á Göngu-Hrólf, kunna
læknar nú að græða við afhöggna limi að minsta kosti á
dýrum. Hin draumkenda hugsjón fornmanna um bit
vopnanna er líka farin að rætast.
Menn hafa nú fengið vopn í hendur, sem standa
hvorki Mímungi né Gusisnautum að baki. Riffiiskeytin
þjóta gegnum hlífar og hold jafn fyrirhafnarlítið og sverð
Völundar gegnum skrokk Amilíasar eða Gusisnautar gegn-
um brynjaða berserki. Og fallbyssuskeytin hlaðin meliníti