Gefn - 01.01.1871, Qupperneq 9

9
Forsetarnir hrósa þíngmönnunum fyrir spekt og vitsku, skrif-
urunum fyrir trú og trygð við sig og grobba af hvaða skelíi-
legur fjöldi af málum hafi verið til meðferðar — gott ef
ekki tíu á dag — það er ekki smáræðis hraði á stjórnar-
vitskunni hjá okkur — hvernig rnálin eru af hendi leyst, er
allt annað; og þó þau falli í gegnum, þá er það náttúrlega
af því stjórnin er svo »óstjórnleg«.
Meun munu kann ske segja að vér séum »idealistar«,
eða að vér heimtum það sem yfirgengur mannlegan krapt,
með því að vér finnum að því að kosníngarnar komi svo
opt niður á óréttum stað. En þá eru þeir, sem brígsla oss,
líka »idealistar«: þeir heimtuðu alþjóðlega stjórn, það er:
þá stjórn sem væri sú besta og sú mannlegasta: þá eigum
vér líka rétt til að heimta að í þessa stjórn sé valdir al-
mennilegir og liæfilegir menn.
fað er ómögulegt að neinar framfarir geti orðið nema
vér lítum í vorn eigin barm og gætum að því sem að er
hjá oss. J>að vill verða hjá oss sem öðrum, að vér fylgjum
reglunni: »ex uno disce omnes*1) — vér dæmum opt af
einu dæmi, og heimfærum það uppá heilt manntélag. {>otta
er líka gert við okkur. Ef einn Íslendíngur fyrir bundrað
árum hefir verið sterkur, þá halda menn að allir Íslendíugar
sé ógurlegar kempur; hafi einhverr kunnað vel latínu, þá
fáum vér allir á oss það orð að vera makalausir latínu-
hestar; ef einhverr er einhvern tíma fullur, þá erum við
allir »fæddir fullir«. Dæmum vér ekki sjálfir alla Dani
eptir fáeinum dönskum kaupmönnum, sem láta »íslendíng«
þýða sama sem »dóna« og ekki virða land vort og þjóðerni
meir en duptið sem þeir fóttroða? Eða eptir hermanna-
strákiun sem stundum koma og láta sem vitlausir sé og
halda þeir séu á Grænlandi meðal Skrælíngja? Látum vér
ekki opt fá á okkur kaldyrði sem einum einstökum manni
J) a: Markaðu alla af einum, eða: allir eru eins og sá eini.