Gefn - 01.01.1871, Blaðsíða 86

86
STRÍÐIÐ 1870—1871.
Af þvi sem vér rituðum í enu fyrra ágripi voru um
stríðið, má sjá nokkrar ástæður fvrir því, hvernig fór fyrir
Frakkaher. Vér skulum hér skýra nokkuð nákvæmar frá
þessu, þó vér ekki megum vera margorðir, því oss er þraungt
svæði afmarkað.
Menn muuu hafa tekið eptir því, að vér tökum eigi
hart á þýóðverjum fyrir það þó þeir hafi orðið hlutskarpari.
Vér nennum ekki að vera að skamma' þá út, ogþað einmitt
af því svo margir aðrir gera það; vér segjum einúngis, að
enginn sé annars bróðir í leik. Menn ávíta þjóðverja fyrir
það að þeir gera ailt sem í þeirra valdi stendur til þess að
hijóta sigurinn; en það væri falleg aðferð ef nokkurr færi
í stríð til þess að hafa ósigur. Meun eru alltaf að hljóða
og kveina út af því að þeir sé svo grimmir, þeir hafi svo
grimdarleg morðvopn að óverðugt sé mannlegu eðli, og þar
fram eptir götunum. En til hvers tara menn í stríð ? Kann-
ske til að skamma hvorn annan út ogfara svo heim aptur?
Lángtum nær væri að heyy'a ekkert stríð, því það má miklu
fremur segja, að öll stríð og manndráp sé ósamboðin mann-
legum anda. Hefði Frakkar haft öll þau morðvopn og getað
beitt öllum þeim kröptum sem þjóðverjar hafa getað og gert
í þessu stríði, þá hefði verið allt annað sagt um það. Yfir
höfuð er öldúngis rángt, þegar svo stendur á, að víta menn