Gefn - 01.01.1871, Blaðsíða 19

19
»vér hugsum ekki, vér hlvðum« — »Sittú þar og tala þú
svona« — sic volo, sic iubeo — þetta er »frelsið«. Ef
alþíngismenn vildu láta svo lítið og reka glyrnurnar í þessi
orð, og annað hvort líta í sinrt eiginn barm og afla sér þeirrar
sjálfsskoðunar og þess andlega frjálsræðis, sem auðséð er
á ræðum þeirra að þá vantar — eða ef nýir þíngmenn tækju
eptir þessu og hugsuðu um að það þarf meira til að sitja
á alþíngi en að sletta sér niður frá búverkum og bulla út
í hvippinn og hvappinn eins og guð gefur hverjum skynsemi
til, þá mun alþíngið batna og nálgast aptur það sem það
var á fyrstu árunum, þegar það var frjálsleg og skynsamleg
samkoma enna bestu manna vorra, sem ekki voru orðnir
bráðnaðir í sundur af smjaðri og flaðri fyrir forgyltum þjóð-
ríkisflöggum eða alteknir af þjóðdrambi, sem okkur mun eins
verða til falls eins og þeim sem okkur eru fremri.
II.
Bptir að vér höfum farið almenuum orðum um alþíngið
og um það, hversu mjög það hefir staðið oss fyrir þrifum
um lángan tíma, þá skulum vér nú snúa oss sérstaklega að
grundvallarmáli allrar vorrar velferðar, sem er stjórnarbótar-
málið og fjárhagurinn — vér verðum einnig þar að nota
alþíngistíðindin, þessa skruðníngsmiklu ruslakistu hinnar ís-
lendsku pólitíkar.
Ræður konúngsfulltrúans bera þar eins og gull af eiri,
þó þíngið, eptir því sem konúngsfulltrúinn sjálfur hefir sagt,
ekki vildi gefa þeim neinn gaum. En samt er það víst, að
eins og slíkur konúngsfulltrúi aldrei fyrri hefir setið á al-
þíngi, eins mun og aldrei annar eins setjast í það sæti síðan.
Vér höfum orðið hissa á ræðum hans; því jafnvel þó ætt-
erni hans sé íslendskt, þá vita allir að þeir sem fæðast af
íslendskum föður og danskri móður hér í Danmörku, þeir
2*