Gefn - 01.01.1871, Blaðsíða 5

Gefn - 01.01.1871, Blaðsíða 5
5 engum öðrum að kenna. Frá því Islendíngar gengu sjálfir undir Hákon gamla, hafa þeir verið í þessum sjálfsköpuðu álögum, en oss var byrlað inn að það væri allt öðrum að kenna, en ekkert sjálfum oss — og að hverjum gat þá orðið beinst? Ekki að því ríki sem ekkert hafðilengur saman við oss að sælda — það fór eins og við var að búast: stjórnin í Danmörku mátti til að verða þrjóturinn sem hlaut að taka á móti skellunum. Á hana var alltaf slett vorum eigin syndum. Frelsið var prédikað fyrir oss, og þrældómurinn var prédikaður — þrældómurinn, þessir dönsku hlekkir sem vér höfðum sjálfir smíðað. Og þetta frelsi, þetta himneska frelsi — vér hugsuðum að vér mundum aliir verða guðir — vér hugsuðum að það mundi fara eins og þegar Herkúles blés hlekkina af Prometheusi, að þá mundum vér fljúga upp til himna. En vér viljum samt fúslega játa, að þeirsempréd- ikuðu fyrir oss frelsið, þeir hafa gert oss gagn og komið okkur áfram — en þeir sögðu að frelsið væri allt annað en það er. Fyrstu ár alþíngis voru í rauninni sú fegursta tið sem vér höfum lifað. Vorið var svo fagurt og himininn svo hlár og ljómandi, og blómknapparnir stóðu sveittir og þrútn- ir af þeim krapti lífsins sem í þeim bjó. f>á var vor í hjörtum vorum — var það ekki von, þegar okkur var veittur sami réttur sem öðrum, og þjóðkjörnir menn fengu að tala um málefni þjóðarinnar? J>á ljómaði fyrir augum okkar sú framtíð, sem átti að líkjast fornöldinni, þegar »frelsis- röðull á fjöll og hálsa fagurleiptrandi geislum steypti« — þá voru þessi orð kveðin, og þau voru runnin frá vorsins hjarta, þegar blómknapparnir stóðu í fyrsta gróandanum. Hversu óumræðilegar tilfinníngar vöktu þessi orð í hjörtum vorum! vér sáum valkyrju frelsisins á gullskínandi vængjum og med glitofnum hlæjum, og geisla sló yfir láð og lög. En vér vorum þá svo mikil börn, að vér hugðum að frelsis- gyðjan kæmi til vor, og væri líkamleg — vér gættum þess
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96

x

Gefn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Gefn
https://timarit.is/publication/93

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.