Gefn - 01.01.1871, Qupperneq 10

10
kunna að hafiv hrotið á ríkisþínginu eða í blöðunum, eins og
þau væri rödd allrar þjóðarinuar ? Eún er svo létt, en samt
svo raung, þessi regla: ex uno disce omnes.
Alþíng hefir sjálft — og með réttu, því annað hefði
verið vitleysa — sagt að Island sé óaðgreinanlegur hluti
Danaveldis. J>að er þess vegna viðurkvæmilegt að vér lifum
í einíngu við þá sem eru í sama ríkisfélagi og vér, og það
er enginn efi á, að með því að ala á sífeldri úlfúð og ósam-
lyndi á meðal Dana og Íslendínga, þá hamla menn fram-
förum vorum og allri vellíðan; hvort heldur sem þessi úlf-
úð er alin af dönskum mönnum eða íslendskum, og hvort
heldur sem hún er alin heimuglega eða opinberlega. En þar
hafa menn einmitt fallið í þær snörur sem vér gátum um
áðan, nefnilega að heimfæra það upp á alla sem einúngis
einstakir menn fremja — quidquid delirant reges, plectuntur
Achivi.
J>essu skylt er það, að menn rángfæra hlutiua og kenna
öðrum um allt, en þykjast sjálfir saklausir. Oss detta hér
í hug emhættaveitíngarnar og óánægja margra út af því að
dönskum mönnum eru veitt embætti á íslandi (— en vér
álítum það sjálfsagt að vér fáum allténd embætti í Dan-
mörku —): vér munum enn þá eptir, þegar ávarps-bullið
var ritað til Konráðs, og þegar aðsúgurinn var gerður að
þeim sem lásu íslendsku með Böving — en þessir laga-
júristar höfðu engan krapt tilað lesa og ljúkasér af, heldur
voru þeir einlægt að slarka og svíra svo enginn var til í
embættin nema danskir menn, og svo var Dönum og stjórn-
inni kennt um allt saman, eins og vant er. — Er það
Dönurn að kenna, þó Íslendíngar velti sér svo mikið inn í
skuldir við kaupmenn, að þeir verða sem ánauðugir þrælar?
Er það Dönuni að kenna,, að vörur vorar eru svo illa verk-
aðar og unuar að enginn vill líta við þeim, eða að vér ekki
getum lifað á þeim gæðum sem land vort er að minnsta
kosti jafn auðugt af og önnur lönd og sem mörg fást miklu
betri hjá oss en annarstaðar? Er það Dönum að kenna, að