Gefn - 01.01.1871, Qupperneq 47

47
sama máli (er það en Noregur ekki við Svíaríki) — liversu
miklu fremur mundi þá ekki mega segja það sama um
»Personal-Umon« á milli Danmerkur og Islands, sem er
fjórum sinnum mannfærra en Kaupmannahöfn ein og sem
þiggur árgjald af Danmörku! Hvorki hnattstaða né fjarlægð
né þjóðerni né mál er nóg til þess að stofna »Personal-
Union«, nema þar með fylgi nægur auður og mannfjöldi.
|>essar innlimanar-skoðanir á meðal vor eru annars eins
rángar eins og svo margt annað. Innliman eins lands er í
því innifalin að allt ástand þess sé gert jafnt aðallandinu.
En þessi innliman getur eiginlega aldrei orðið öðruvísi en
ímynduð theoria, þegar um fjarlæg lönd erað gera, sem eru
alveg ólík aðallandinu ekki einúngis að náttúru, heldur og
líka að máli og þjóðerni. Fullkomin og eiginleg innliman
getur því ekki átt sér stað nema því að eins að málið og
þjóðernið verði af tekið og aptur innleitt mál og þjóðerni
aðallandsins. En hvað sem þeir segja sem gera sér það
að atvinnu að lýsa viðureign Dana og Islendínga fyrir út-
lendum þjóðum allri saman herfilega rángfærðri og ramm-
skekktri, þá er svo lángt frá því að stjórnin hafi nokkurn
tíma ætlað sér að »inulima« Island í þessum fullkomna
skilníngi, að þvert á móti hefir allt verið gert af hennar
hendi sem gert hefir orðið eptir kringumstæðunum til þess
að stoða þjóðerni vort og viðhalda því, og þar með hefir
stjórnin sjálf einmitt sett sig á móti »innlimaninni«, sem
annars er tóm uppáfinníng eins og að sínu leyti »Personal-
Unionin«, einúngis til þess að æsa menn upp og vekja hatur
og illindi. Stjórnin gaf út orðabók Konráðs og kostaði hana
að öllu leyti, og stjórnin styrkti forngripasafnið: vér tökum
fram þessa tvo hluti af því þeir heyra til sérstakleika Is-
lands; vér tökum þá fram til að minna á hversu rángt
mönnum stjórnarinuar svo lengi hefir verið gert til og hversu
rángt þeir hafa fyrir sér sem einlægt eru að tala um »rétt-
leysi« vort, og vér gætum nefnt marga fleiri hluti; en það
dugar raunar ekki mikið að tala þegar allt er barið blákalt