Gefn - 01.01.1871, Qupperneq 64

64
rautiar óvíst, eptir lýsingunura. en þó heldur ekki ómögulegt;
þegar Islendíngar fundu Grænland og á meðan þeir bygðu
þar, þá voru þar engir Eskimóar, en þeir eru komnir þángað
laungu seinna. — Eskimóar eru latir til allrar vinnu, þeir
nenna engu nema veiða sér til matar í hvertmál; þeir eru
óhæfilegir til allrar menntunar og geta ekkert stoðað að
henni nema með því að vera veiðirakkar enna menntuðu
þjóða og láta þær fá veiðina því nær fyrir ekkert, en hinir
græða á henni aptur. Hundar eru þau einustu heimdýr sem
Eskimóar hafa, láta þeir þá draga sleða og annars að mestu
leyti eiga sigsjálfa; það eru óþrifaleg og ótútlegdýr. Ann-
ars eigum vér lýsíngu Grænlands eptir Sigurð Breiðfjörð,
og vísum vér til hennar. — Eskimóar margir á Græulandi
eru kallaðir kristnir, og þar er prentsmiðja og bækur prent-
aðar handa þeim á þeirra túngu, en það er allt saman leikur
en engin menntan. Allir enir heiðnu Eskimóar eru mjög
gefnir fvrir töfra og gernínga, og eru í því líkir »frændum«
sínum Samójedunum í Asíu, sem raunar reiknast annarar
ættar.
{>að er kuunugt að ár 1000 fannst Vesturálfan af Is-
lendíngum, þó oss sé af erlendum mönnum þráfaldlega neitað
um þann heiður eða úr honum dregið á allar lundir, bæði
með því að kalla okkur »Norðmenn« og segja að »Norö-
menn« eða »Norðurlandabúar« hafi fundið Ameríku, til þess
ekki sjáist nákvæmar hvaða »Norðurlandabúar« það voru,
þyí það gátu verið margir, bæði Englar, Skotar, írar, Danir,
Noregsmenn, Svíar, Rússar og Finnar, því þetta eru allt
saman »Norðurlandabúar«, en uppá »Isleudínga« mun ókunn-
um og ófróðum mönnum síst detta í hug að geta — og
þar næst hafa menn viljað rýra okkur með því að berja því
alltaf við að Evrópu hafi ekkert gagn orðið af landafundum
Eiríks rauða og Leifs ens heppna — eu vér svörum því, að
margur er orðinn frægur af stjörnu eða smájurt eða dýri
sem hann hefir fundið og sem ekkert meira practiskt gagn
hefir af orðið en af Vínlandsíundi Islendínga, og vér eigum