Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1914, Qupperneq 2

2
að á landnámstíð hafa víðast verið hrísmóar og kjarrskógar þar sem
nú eru berir melar og auð holt; auk þess var þar góð aflavon af
sjó; en þess utan hafði bústaður Ingólfs sérstök hlunnindi við lax-
veiðina í Elliðaánum og eggverin í eyjunum; gæði þessi eru svo
mikil, að ætla mætti jafnvel, að Ingólfur hefði eftir því valið bústað
sinn; en sagan um leitina að öndvegissúlunum er svo glögg og stend-
ur í því sambandi við aðra atburði, að það verður með engu móti
rengt, að þær hafi komið að landi í Reykjavík og að það hafi verið
það, sem réði því að Ingólfur settist þar að. Að vísu getur verið að
mönnum þyki undarlegt að öndvegissúlurnar skyldu bera að landi
svo langt þaðan sem Ingólfur tók land, en til þess má þó leiða
eðlileg rök; fyrst er það, að sunnan við landið liggur straumur vest-
ur eftir; ennfremur er þess að geta, að svo er sagt, að Ingólfur og
Hjörleifur félagi hans hafi haft samflot þar til þeir sáu Island, en þá
skildi með þeim; Hjörleifur tók land austur við Hjörleifshöfða, en
þess er þó getið, að hann var áður kominn vestur fyrir landið; af
þessu má ráða, að Ingólfur hafi einnig hrakist langa leið austur
eftir, eftir að hann kastaðí öndvegissúlunum fyrir borð. Þá er Ing-
ólfur áður var á Austfjörðum virtist honum landið betra suður en
norður og þess vegna var ástæða fyrir hann að stýra nokkuð sunn-
arlega; getur því vel verið að þeir fóstbræður hafi verið komnir
vestur fyrir Reykjanes, er þeir komu í landsýn, en fengið svo mikið
vestanveður. Meðan verið var að leita að öndvegissúlunum færir
Ingólfur sig ár frá ári vestur eftir og bendir það til þess, að hann
hafi átt vísa von á þeim fyrir vestan sig. Þórður skeggi bjó fyrst
austur í Lóni og er því líklegt, að hann hafi komið að landi þar
nálægt, en seinna frétti hann til öndvegissúlna sinna suður í Leiru-
vogi og flutti þá suður í Mosfellssveit; hér virðist því líkt standa á
eins og með öndvegissúlur Ingólfs.
Ingólfur gaf bústað sínum nafnið Reykjarvík; vík sú, er bærinn
dregur nafn af, er eflaust víkin milli Laugarness og Efferseyjar og
reykur sá, sem víkin er kend við, mun vera reykurinn af laugunum
(hverunum) hjá Laugarnesi. I kyrru veðri er reykur þessi nokkuð
mikill og á landnámstið hefir hverinn ef til vill verið heitari en nú;
þess má og geta, að norðan við hann eru menjar eftir mjög mikinn
hver, sem þar hefir verið áður fyrri, og getur verið, að hann hafi
eigi verið kólnaður á landnámstíð. Þegar komið er ofan frá Elliða-
ánum, litlu norðar en vegurinn liggur nú, þá ber reykinn yfir vík-
ina og því var eðlilegt, að Ingólfur kendi víkina við reyk þenna,
því fremur sem honum mun hafa þótt hverareykur merkileg sjón.
örnefni kend við reyk eru mjög almenn hér á landi, en það eg veit
til, eru örnefni þessi að eins þar sem hverareykir eru eða hafa verið