Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1914, Síða 102

102
6509. 12/9
6510. —
6511. “/,
6512. —
6513. —
6514. a3/9
ur eru sín við hvorn enda, 4,4 cm. að þverm. og 0,6
að þykt, sameinaðar með 3 mjóum teinum, og er bilið
milli kringlanna 7,5 cm. Belgirnir á glasinu eru 2,5
cm. að þvermáli, miðjan 0,5 cm. í því er rauður sand-
ur og er hann 2 mín. að renna á milli.
Sama: Fjöl, vel útskorin og gagnskorin í skábogastíl,
engilhöfuð í miðju, með útbreiddum vængjum, og sín
greinin út frá hvoru megin. Efnið fura, ómáluð. L.
79,5 cm; br. mest 9,5 cm. Sögð vera ofan af rúmslá.
Stefán Stefánsson, Húsavík: MaðJcahom, lítið haf-
urhorn, svart, 1. 10,6 cm., með botni og tappa úr birki,
nýsmíðað, skafið óvandlega. I slíkum hornum hafa
Mývetningar flugnamaðka1) til beitu er þeir fara til
silungaveiða. — Sbr. nr. 6217—19.*)
Stefán Eiríksson myndskeri í Reykjavík: Trafaöskjur
útskornar á loki, smíðaðar úr furu, kringlóttar, undir-
askjan um 23 cm. að þvermáli og 7,5 cm. að hæð.
Lokið er 3 cm. að hæð, sviginn; kringlan i því er kúpt,
með hreinlegum, djúpum útskurði, hríslu, er gengur út
frá röndinni á einum stað og breiðist með laglegum
beygjum og brugðningum um alt lokið. Stíllinn er hinn
venjulegi rómansk-íslenzki stíll. Liklega frá fyrri hluta
18. aldar.
Sami: Koparhringur með innsigli, vídd 2 cm.; signets-
platan er sporbaugsmynduð, 1. 1,8 og br. 1,6 cm., með
S gröfnu á og rósaflúri utanum í skelstíl.
Sami: Uppdráttur eftir Gunnlaug P. Blöndal af fram-
hlið skáps, er hann skar út sem »sveinsstykki« 1913,
í endurlifnunarstíl. Stærð blaðsins er 112,3X72,7 cm.8)
Kista úr furu, hæð undir lok 55 cm., 1. efst undir loki
109 cm. og br. 60, en nokkru minni í botni. Lokið er
kúpt og undir endum þess eru okar, sem falla í gaflana
og að nokkru leyti út yfir þá. Kistan er skrautlega
járnbent á loki, hliðum og hornum, og með járnhöldum
‘) Dauð kind er urðuð og látin maðka um sumar. Maðkurinn skríður i jörðu
áður frýs. Um vetur hinn næsta er þar grafið eftir beitnmaðki og heitir þar maðka-
veita. — Þíð mold er höfð i horninu og þess gætt að ekki frjósi maðkarnir, en beri
svo við að þeir frjósi, þá þiða veiðimenn þá i munni sér.
s) 6217 kvað ekki vera rétt nefnt toppungur, heldur dorg; shr. nr. 6354.
s) Skáp þennan gáfu synir Andrésar Pjeldsteð, er var á Hvitárvöllum, honum á
gullbrúðkaupsdegi hans, en að sögn Stefáns mælti Andrés svo fyrir, að skápurinn
skyldi ganga til ÞjóðmenjasafnBÍns eftir sinn dag.