Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.04.1881, Qupperneq 55

eða sem ekki hefir orðið ljóst fyrir lesandanum, þó
þess hafi verið getið, tilraun sú, sem annars hefði get-
að tekizt vel. Áformið er, að gjöra þekkingu manna
á þessu almennari, og hvetja til áhuga hjá landstjórn
og lýð á að gefa máli þessu gaum. feir, sem að
vilja gjöra tilraunir að klekja út fiskum, þurfa að fá
sér nákvæmar kennslubækur, og umfram alt verklega
tilsögn, ef að þeir ætlast til þess, að þeim takist það
áreiðanlega. Vilji menn aptur á hinn bóginn hætta á
með eigin reynslu, þá getur það reyndar tekizt, en
ekki eins vel eða áreiðanlega, eins og þegar alt er
svo vel í garðinn búið, sem bezt má verða. Eg ræð
mönnum fremur frá því, að reyna til þessa eptir til-
sögn af bókum, nema menn vilji gjöra sér það til
skemtunar og fróðleiks, þá er það rétt, og má vera,
að það geti vel tekizt.
Menn telja, að klakið, sem eg kalla aðferðina að
klekja út fiskum, takist bezt í hreinu uppsprettuvatni;
í því er svo lítið slý, og á vetrum er það hlýrra og
jafnheitara. Menn geta og brúkað lækja- og fljóta-
vatn. Uppspretta með svo miklu vatni, að hún gefur
af sér bunu í pípu, sem er V2—i þumlungur að þver-
máli, er nægileg fyrir stóra fiskiklakstilfæringu. því
nær uppsprettunni og því ríkulegri sem hún er, þess
áreiðanlegra er, að frost ekki verði til skaða, og því
minna þarf alloptast til húsagjörðar þeirrar, sem til-
færingarnar eru hafðar í. Ef ómögulegt er að hafa
tilfæringarnar fast við, verða menn að leiða vatnið frá
uppsprettunni í rennu, sem má vera úr tré, ef ekki er
annars kostur. það er rétt, að bunan komi svo hátt
inn í klakstofuna, að hún verði minst i alin ofar en
gólfið, því þá geta menn sett klakkassann svo hátt, að
hægra verði að hafa eptirlit bæði með hrognum og ung-
viði. Sé nú hiti vatnsins á byggingarstaðnum á vetrum
ekki minni en 3—40 R.— og þennan hita hafa marg-