Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.07.1883, Qupperneq 20

15«
beztu herforingjakostum búinn, þessi tvö ár sem hann
var í hernaði. J>á er hann hélt minningarrœðuna
eftir Thomas herforingja, lýsti hann ágætlega kostum
þeim, er herforingjar nú á dögum þurfa aðverabúnir.
Menn, sem til þekkja, segja, að hann hafi sjálfr ein-
mitt haft þessa kosti til að bera. Hann komst svo að
orði: ,,Æfi Thomasar lýsir því bezt, hve dýrlegr máttr
er fólginn í þolgóðri starfsemi, og jafnframt lýsir hin
þolgóða starfsemi mikilleik gáfna hans. Einn afkenn-
urum hans í West-Point sagði eitt sinn um þenna
fræga lærisvein sinn, að hann hætti aldrei við neitt
málefni, fyr en hann væri búinn að ransaka það á
alla vegu. Eins var hann þegar hann átti að stýra
her. Hann skoðaði orusturnar ekki, eins og sumir
aðrir, som nokkurs konar jarðskjálfta eða eldgos, þar
sem öllu væri grautað saman, hugrökkum mönnum,
ólmum hestum, skotblossum og púðrreyk. Hannskoð-
aði þær sem átök tveggja afla, miðuð niðr eftir af-
mörkuðum lögum, sem útreikning á stefnum og stöðv-
um, herdeildum og liðsflokkum, afli málms og mót-
stöðu. Hann vissi það, að sigrinn er eigi undir því
einu kominn, er á vígvellinum gerist, heldr miklu
fremr undir því. er gert er í herbúðum og langantíma
þarf til, enn það er að skipa vel niðr liðsflokkunum
og búa þá vel út. |>ess má minnast, sem hann sagði
eitt sinn við skotliðsforingja. er var að gæta að-skot-
virki, af því það sýnir, undir hverju hann ætlaði aðsigrinn
ætti að vera kominn : „Hafið alt í góðri skipan, því að
stundum getr sigrinn verið kominn undir einu fallbyssu-
vagnshjóli“. pví var það, að þá er orustuna bar að
hendi, var hann búinn að gera sér svo Ijósa grein
fyrir vopnabúnaði og styrkleika hvers eins af her-
flokkum sínum, að hann hefði vei getað sagt það fyr-
ir, hvaða árásir þeir gæti staðizt og hvaða mein þeir
gæti gert óvinunum“.