Eimreiðin - 01.09.1901, Side 23

way. Jón sá, að hér vóru öðruvísi byggingar en norður í bæn-
um. Húsin vóru strjálli. ekki eins tröllsleg eins og með fram Aðal-
strætinu, en öll eða flest ljómandi falleg. Hann var kominn í þann
hluta bæjarins, sem heldra fólkið bjó í. Pað leit líka út fyrir, að
fólkið hér hefði ekkert að hugsa eða gera, nema að prýða híbýli
sín. Grænir grasbalar vóru kringum flest húsin, og þeim aftur skift
sundur í aðra smærri reiti, sem vóru alþaktir ótal tegundum indæl-
ustu blóma með öllum upphugsanlegum litum. En eitt var þó
undarlegast. Víða vóru langar raðir af plöntuðum trjám, furu, álm-
við, sykurvið, ösp og fleiri viðartegundum, sem Jón sá daglega
heima hjá sér, en kom aldrei til hugar að líta við. Með flest vóru
þeir jafnsérvitrir, Winnipegmenn. Að, vera að skreyta heimili sín
með trjátegundum, sem spruttu norður í Nýja-íslandi. En ekki
var því að neita, að fallegt var að sjá þessar raðir af plöntuðum
trjám, og hanti ásetti sér að reyna að planta nokkur furutré fyrir
framan gluggana heima hjá sér og vita, hvort hann gæti ekki
orðið jafnsnjall þeim í Winnipeg.
Og nú sá hann alt í einu tvær feykilegar stórar múrbyggingar
standa hvora andspænis annari við strætið. Eegar vagninn kom á
hlið við þær, stöðvaðist hann, og fylgdarmenn Jóns stóðu upp
ásamt honum og fóru út úr vagninum og stefndu þegar að ann-
ari byggingunni. í*að var þinghúsið, og þar eru stjórnarskrifstofur
fylkisins. Umhverfis þinghúsið var stór, rennsléttur flötur, og um-
hverfis flötinn var óslitin röð af plöntuðum trjám. Jón leit yfir
flötinn og gerði í huganum áætlun um, að í meðalgrassprettuári
mundi stjórnin fá kýrfóður af töðu, eða máske handa kú og kálfi,
ef vel áraði. En ékki var slíkt til að grobba af, því af túnitiu á
Strympu fékk hann þó góð tvö kýrfóður af beztu töðu sumarið
áður, og þetta sumar bjóst hann við að fá heldur rífara, því tíðin
hafði verið góð.
En nú vóru þeir kornnir að þinghúsinu og gengu upp að efri
dyrum og inn. Þegar inn kom, fóru þeir enn upp á annað loft,
þá gegnum löng göng og loks staðnæmdust þeir frammi fyrir
skrifstofudyrum.
»Bíðið þið nú hér,« sagði leiðtogi hans,« á meðan ég geng
inn til að vita, hvort ráðherrarnir vilja veita okkur áheyrn.«
Hann hvarf inn um dyrnar og lokaði þeim. Petta var skrif-
stofa ráðherra opinberra starfa. Hann sjálfur og annar ráðherra