Eimreiðin - 01.09.1901, Síða 25

ykkur til að leggja fram sem þarf í viðbót. Við höfum lauslega
aðgætt skuldaskifti okkar og höfum fundið það út, að reikningarnir
standa svoleiðis, að við eigum heldur tilgóða hjá ykkur en hitt,
eða sem svaraði því að leggja brautina norður. Eg treysti ykkur
til að snúast vel við í þessu, því ég hefi altaf sagt það og segi
enn, að þó þeir séu að hnjóða í ykkur, þá eruð þið í rauninni
allravænstu menn, og hafið margt vel til okkar gert. Pað hefðu
sumir látið það vera að fara að senda agent gagngert til Islands,
eins og þið gerðuð, til að sækja reiðhest og hrút, en þið sýnduð
einmitt með því, að þið eruð menn, sem kunnið að meta það,
sem nýtilegt er hjá þjóðinni. Ykkur er það líka óhætt, því að
við erum menn, sem launum það, sem vel er gert til okkar,
enda höfum við oft hjálpað ykkur, þegar þið hafið komist í
hann krappan. Við erum menn, sem vert er að hafa fyrir vini.
Við erum niðjar hinna fornu, frægu kappa, sem bygðu Noreg og
ísland, og hvergi létu hugfallast, þó blóðið væri runnið úr æðum
þeirra. Enn þá er hetjuandinn hinn sami. enn þá lifir hugprýði og
hreysti, dáð og drengskapur, þrek og þor hjá okkur Islendingum.
Enn þá rennur sama hetjublóðið um æðarnar eins og fyrir þúsund
árum, þegar Gissur og Geirr, Gunnar, Héðinn og Njáll stóðu upp
í lögréttu á alþingi. það er mikils virði fyrir ykkur að hafa oss,
hina beztu og vitrustu menn af þjóð vorri fyrir vini, því við erum
menn, sem hvorki erum tvöfaldir í dag né á morgun. Við erum
niðjar feðra vorra og eigum að vera hnarreistir, þegar við tölum
við enskinn. Vóru ekki Gyðingar hnarreistir, þegar þeir vóru
að rekja ættartölu sína fram til fornhetjanna og sögðu, Abraham
gat Isak, Isak gat Jakob, Jakob gat þá Júdas Iskaríot og bræður
hans. Og er það ekki eins göfugt, segi ég, þegar við rekjum ætt
vora fram til hinna göfgustu manna, og segjum til dæmis Jón
Jónsson, Jónssonar bónda á Litlu-Strympu í Yxnadalshreppi, Eiríks-
sonar, Pórðarsonar, Grímssonar kambans, Ketilssonar flatnefs,
Bjarnarsonar bunu, Grímssonar hersis úr Sogni. IJað er göfug
þjóð, sem telur slíka menn, og ég segi það og hefi alt af sagt, að
þó við séum búnir að yfirgefa okkar kæra ísland, Fjallkonuna,
sem í þúsund ár hefir staðið einmana norður í höfum og alið
okkur á brjóstum sínum með eldi og ís, þá erum við enn þann
dag í dag niðjar feðra vorra. Fir það ekki rétt,« spurði hann og
leit drembilega í kringum sig, »erum við Islendingar ekki niðjar
feðra vorra?«