Eimreiðin - 01.09.1901, Qupperneq 28

188
væri nær fyrir þig að gera landinu til góða, þess sæi þó dálítinn
stað«. »Hvernig á ég að gera landinu til góða,« segi ég, »þegar
járnbrautina vantar«, segi ég. ’Pað er til lítils að ryðja skóginn’,
ségi ég, 'eða sá í jörðina, þegar engin er járnbraut’, segi ég. ’Við
gerum það smátt og smátt, eitt í einu, það verður alt að ganga
eftir röð og reglu’, segi ég. ’Fyrst þarf járnbrautin að koma,
síðan kornhlaðan, síðan þreskivélin, síðan gufuvélin, síðan sjálf-
bindarinn, síðan sáningarvélin, síðan plógurinn og seinast herfið.
Og þegar alt þetta er fengið, þá förum við að gera landinu til
góða og hætta við fiskinn. það er nefnilega, herrar mínir, svo
margt líkt hér og heima, að ég get vel um hvorttveggja talað.
Pað er alveg þar eins og hér, að við stundum fiskinn og stjórn-
málin of mikið. Pegar Jón alþingismaður hélt fundinn á Yxna-
bakka, þá hélt f’orsteinn heitinn ræðu og sagði: ’Við þurfutn
annars meira með’, segir hann, ’en að heimta, að kóngurinn búi í
Reykjavík og hafi þrjá ráðgjafa eða gosa’; við þurfum að slétta
túnin, skera fram mýrarnar og gera upp vegina. ’Við stundum
fiskinn of mikið', segir hann. ’Við þurfum aö auka landbúnaðinn
og fiska með eimskipum’, segir hann, ’og gera Reykjavík að stærstu
borg í heimi’, segir hann. ’Og þegar svo er komið, þá getum
við líka farið að fjölga fólldna í landinu meira, en við gerum, og
annaðhvort gengið alveg undan kónginum, eða skyldað hann til að
flytja kóngsríkið til Reykjavíkur og búa þar.’ ’þetta er alveg satt,
þorsteinn minn’, segi ég, ’þér er trúandi til að koma orðum að
því’. Og eins er því varið með okkur hérna. Við stundum fisk-
inn of mikið, af því okkur vantar járnbrautina. Og nú, herrar
mínir, læt ég hér við lenda, og vil að endingu geta þess, að það
er vilji vor alla og samþykki, að endinn á brautinni, nefnilega
neðri endinn, sé og eigi að sjálfsögðu að vera á Strympu og
hvergi annarstaðar. Pað mælir alt fram með því líka: Stór hæð
rétt fyrir vestan fjósið, sem ég væri til með að láta með góðum
kjörum, og ljómandi að sjá fram á vatnið. f*ið munið það, að
endinn á að vera á Strympu. Og nú vil ég heyra, herrar mínir,
hvað mikið þið viljið hjálpa okkur, svo ég geti sagt þeim frá því,
þegar norður kemur.«
Fylgdarmenn hans lágu elcki á liði sínu með að þýða, það
máttu þeir eiga. Og eftir að þeir höfðu hjálpast að, að þýða síðasta
hlutann af ræðu Jóns, talaði ráðherra opinberra verka nokkur orð
úr sæti sínu, sem hinir þýddu fyrir Jóni.