Eimreiðin - 01.01.1908, Blaðsíða 33

33
Ilt er aö búa við brunasand,
er byggir stormurinn ólmi;
— í náttúrunni þú namst þér land,
ei næðingar vinna þeim bletti grand,
hann er grænn eins og Gunnarshólmi.
V.
Nú máttu’ í faðmi fóstru þinnar vera
og friðsælt verður enn hið gamla skaut,
þar sem á gullstól sól og sumar bera
sælviðrisdís um engi, hæð og laut
og Hutdu bjarta leiðir Ijóssins álfur;
— ljósálfur ertu’ í hjörtum vorum sjálfur.
Fossinn þér syngur lof í ljóðabrimi,
lækir að börnum hvísla um þig brag,
fífill í veggtó, fugl á smáu limi
flytja þér hjartans kveðju sína’ í dag.
Nú er á sveimi svipur þinna ljóða,
vér sjáum aftur »listaskáldið góða«.
JÓN SIGURÐSSON.
íslandsræða.
Flutt á Jónasarhátíð tslendinga í Khöfn 16. nóv. 1907 af G. Sv.
Háttvirta samkvæmi!
Fyrir mínum hugskotssjónum stendur það svo, að á minning-
arhátíð Jónasar Hallgrímssonar verði það að minsta kosti tvö
minni, sem renni saman í eitt: Jónasar og íslands. Á þessari
stundu verður íslands, eða hinnar íslenzku þjóðar, varla minst án
þess að nefna Jónas Hallgrímsson, sem er einn af þeim mönnum,
er landið hefir tryggasta borið. Nafn hans er svo nátengt Is-
landi, svo óaðskiljanlegt aftureldingu íslenzkra bókmenta og sið-
mentiingar, framförum þjóðarinnar á síðari tímum, að það, að
3