Eimreiðin - 01.05.1914, Side 38

14
menn eða skepnur, þá var það óhrifalaust. Þetta varð til þess,
að tekið var að nota túberkúlín til þess, að rannsaka berklaveiki
í nautgripum, og hefir það reynst ágætlega til þeirra hluta. Það
liggur í augum uppi, hverja þýðingu það hefir, að geta fengið ör-
ugga vissu um, hvort kýrnar, sem vér drekkum mjólkina úr, og
gripirnir, sem vér étum kjötið af, séu berklaveik eða ekki. Með
þeim rannsóknum tekst nú oft að koma í veg fyrir útbreiðslu
berklaveikinnar. Nú á síðustu árum er einnig farið að nota tú-
berkúlín til að komast eftir því, hvort manneskjur — einkum börn
og unglingar — séu berklaveikar. Meðalinu er þá annhvort spýtt
uudir yzta lag hörundsins, eða látið drjúpa í ofurlitla rispu, sem
gerð er í hörundið, líkt og þegar börn eru bólusett. Eg hefi ný-
verið séð skýrslu um tilraunir, sem þannig voru gerðar í tveim
skólum í Noregi. Kom það þar í ljós, að 40—50°/0 af börnun-
um voru berklaveik, og það mörg, er enginn hafði hugmynd um
áður, að væru það.
Þá er nú og aftur farið að nota túberkúlín til Iækninga á
berklaveiki á heilsuhælum. Pykir það þar gefast einna bezt þeirra
meðala, sem völ er á.
í sambandi við Kock má geta þess, að hann kom fram með
þá kenningu á læknafundi í Lundúnum skömmu eftir aldamótin,
að berklaveiki í mönnum væri annars eðlis en í skepnum, og
menn gætu því ekki sýkst af skepnum, né skepnur af mönnum.
Petta nýmæli vakti, eins og gefur að skilja, afarmikla athygli, og
var þá þegar skipuð nefnd manna, til að rannsaka þetta atriði til
hlítar. Hún komst svo að þeirri niðurstöðu, að kenning Kocks í
þessu efni væri að miklu leyti röng. Situr því við það sama og
áður var með það, að mjólk og kjöt berklaveikra gripa er talið
hættulegt til manneldis.
Á sjúkrahúsum erlendís er árlega krufinn fjöldinn allur af
líkum af mönnum, sem dáið hafa úr ýmsum sjúkdómum. Við það
hefir komið í ljós, að miklu fleiri menn hafa berklaveiki, en menn
grunar. Pað er ekki vafi á því, að tjöldi manna fær berklaveiki.
°g gengur ir>eð hana í sér skemri eða lengri tíma, án þess að
þá sjálfa eða nokkurn annan gruni, að svo sé, eða jafnvel án þess,
að finna neitt verulega til þess, að þeir séu veikir. Berklaveiki
batnar oft — afaroft — algerlega af sjálfsdáðum, líkaminnn vinn-
ur bug á henni og nær sér til fulls aftur. Já, vér getum tekið
dýpra í árinni og sagt, að berklaveikin hafi í meiri hluta af til-