Eimreiðin - 01.09.1915, Side 32

188
á burtu. Hvert félag, sem vill komast áfram, verbur ætíð að
hafa það hugfast, að láta meðlimi sína hafa nóg að starfa og
hugsa um. Ef stjórn félagsins hugsar rækilega um það, þá lifir
félagið góðu lífi. Aðgjörðaleysi er dauði, áreynsla, vinna og
strit er líf og þroski.
Pað fór svo, að Indriði var endurkosinn stórtemplar með
eins atkvæðis mun, og held ég, að aldrei hafi eitt atkvæði haft
meiri né heillavænlegri áhrif en þá. En mótstöðumennirnir sigr-
uðu Sigurð alfarið, og hann fór nokkru síðar til Ameríku. En
það var all-dýr sigur, því næstu 2 ár var fjölgunin í barnastúk.
unum ekki nema 8,6 °/o, og 1901—3, er Jón Árnason hafði tek-
ið við, komst hún niður í 2,5 °/o. En gæta verður að því, að
svipað var um undirstúkurnar. Fjörkippurinn var búinn. En af
starfinu þessi árin má læra það, að það er meira komið undir
áhuga félagsmanna, en öllu öðru, t. d. stöðu eða þvílíku. Og
þótt vandað sé til stúkustofnananna, þá þurfa þær ekki að reyn-
ast betur fyrir þá sök.
Pað liggur í hlutarins eðli, að þar sem áhuginn var svo lif-
andi þessi ár, þá var líka mikið unnið að innanfélagsmálum. A
Stórstúkuþinginu 1897 var samþykt mjög margt, og reynt að
framkvæma það; en það bar ekki alt árangur. Pá var ab tilhlut-
un Porv. Porvarðssonar byrjað að gefa út barnablaðið ^Æskan^,
og var Sig. Júl. Jóhannesson fyrstur ritstjóri þess. fað var fyrsta
barnablað landsins, og þó að það hafi ekki beinlínis verið gróða-
fyrirtæki, hefir það þó altaf fremur gefið arð en hitt; stundum
hefir Stórstúkan haft tekjur af því. Pá var og gefið út fræðslu-
kver. það þýddi Jón Olafsson, en Guðmundur Magnússon, pró-
fessor, og P. J. Thóroddsen, læknir, yfirfóru það og handbók
templara. Var langt síðan að Indriði hafði vakið máls á þessum
útgáfum, en það fyrst samþykt, er hann tekur við völdurn.
Pað hefir verið haft að gamni, að það hafi borið við í þing-
veizlu 1895, að nokkrir templarar hafi fundið á sér af »skúmi«.
Var sagt, þeir hefðu verið ölvaðir, og hent gaman að. En
»skúm« var talinn óáfengur drykkur og þeim leyfilegur til
drykkjar. Og eftir því, sem nú er upplýst, hafa þeir ekki orðið
snortnir af áfengisáhrifum, heldur af kolsýru. En þetta hneyksl-
aði náungann, og því var það, að Skafti Jósefsson, ritstjóri Austra,
lagði til 1897, að Stórstúkan bannaði »skúm«, en hann var þar