Eimreiðin - 01.09.1915, Blaðsíða 42

198
urnar 1889, svo félagar Reglunnar voru þá alls 6743, og er það
hið mesta, er þeir hafa nokkru sinni verið. Barnastúkunum var
þessi ár stjórnað af Jóni Árnasyni, prentara, er rækti það starf
með skyldurækni, og tókst að leysa það vel af hendi, enda hafði
tnikinn áhuga á því. fað hefir raunar altaf reynst svo, að þegar
•meðlimum fjölgar í undirstúkunum, þá fjölgar þeim líka í barna-
stúkunum, og þegar fækkar í undirstúkunum, þá fækkar líka í
barnastúkunum. fessu lögmáli, er verið hefir hingað til, að kalla
má, virðast templarar ekki hafa veitt athygli. Árin 1907—1909
var aftur ekkert skeytt 'um útbreiðslustarf, að öðru en því, er
■beint laut að bannlögunum, enda fækkaði meðlimum þá nokkuð,
45. Guðm. Þorbjörnsson.
46. Sig. f’órólfsson.
alls um 161. Af öórum innanfélagsmálum, er nefna má þessi ár,
eru siðbókarmál (er ekki virðist lokið enn), endurskoðun á lög-
gjöf barnastúknanna, er ekki hafði fram farið, svo heitið gæti, frá
stofnun þeirra, og síðast, en ekki sízt, óáfengt, eð i réttara sagt
skattfrjálst, öl. Pegar Reglan var stofnuð, þektu stofnendur
hennar ekki aðra maltdrykki, en áfenga maltdrykki, og því
bönnuðu þeir þá alla. Er skattfrjálsa ölið koin til sögunnar,
hefir alstaðar orðið hörð deila um það, hvort leyfa skyldi með-
limum þess, að drekka það eða ekki. Og varð víðast sá endir
Á því, að yfirstjórnir Reglunnar í hinum ýmsu löndum leyfðu
einhverjar vissar öltegundir. Norðmenn leyfa »vörteröl«, sem
-þeir segja, að sé óáfengt, en Danir leyfa bitteröl og skipsöl, er
þeir segja líka, að sé áfengislaust. Um þetta efni var mikið bar-
ist í Stórstúkunni árin 1903—1907, og lauk svo, að leyfðar voru