Eimreiðin - 01.07.1919, Síða 37

eimreiðin’í VONDAFLJÓT 165
þjóðfélagsins. Það er hlutlaust aflleysið. Gott og ilt er ekki
annað en stefnur.
Hvert vor eftir þetta var isbólsturinn bræddur á sama
hátt. Börnin léku sér áhyggjulaus á milli kvísla fljótsins
þann dag, því það var þeim hátíðabrigði að sjá það koma
í öllu sínu veldi ofan úr gilinu og á næsta augnabliki
snúa dalnum upp í einn voldugan grænan dúk, ísaum-
aðan óteljandi krystalsnúrum. Og undan áveitu fljótsins
tífölduðust sumarafurðir engjanna, því frjósemd dalsins
sló í æðum þess. Dagurinn, sem ísbólsturinn var bræddur
í fyrsta sinn, færði sveitinni blessun, sem engan íbúa
hennar hafði órað fyrir.
Síðan eru liðnir margir mannsaldrar. þetta fyrsta verk-
fræðisafrek herramannssonarins unga, lifir enn í fersku
minni. En nafnið á fljótinu er breytt — allstaðar nema á
landsuppdrættinum.
Á vörum fólksins heitir það Góðafljót.
Guðmundur Kamban.
JEfintýr á gönguför.
Eftir Káinn.
Úr 50 centa glasinu eg fengið gat ei nóg,
eg fleygði því á brautina — og þagði.
Eg tók upp aðra pytlu og tappann úr ’henni dró,
og tæmdi hana líka’ á augabragði.
Mér sortnaði fyrir augum og sýndist komin nótt,
í sál og líkam virtist þrotinn kraftur.
Eg steyptist beint á hausinn og stóð upp aftur fljótt,
og steyptist síðan beint á hausinn aftur.