Eimreiðin - 01.07.1919, Blaðsíða 38

166
FRIÐUR
[EIMREIÐIN
Svo lá eg eins og skata, lengi fram á dag,
það leit út sem mig enginn mundi finna.
Eg hélt eg væri dauður og hefði fengið slag,
og hefði kannske átt að drekka minna.
Eg klóraði mig á lappir og kominn er eg hér,
og Kölski gamli misti vænsta sauðinn.
Og loksins hefir sannast á Lazarusi’ og mér,
að lífið það er sterkara’ en dauðinn.
[Höfundurinn beðinn velvirðingar, að pessi ágæti bragur
er birtur hér eftir minni. Raö er svo lengi verið að skrifa til
Ameríku og fá svar — og svo, veit hönd hvað heflr, en ekki að
vita hvernig svarið hefði orðið. — Ritsti.]
Friður?
Nú sitja menn á friðarráðstefnu í Parísarborg, stærstu
friðarráðstefnu sögunnar eftir stærsia ófriðarbál sögunnar.
Fróðafriður á nú að renna upp, logn og kyrð að endur-
næra veðurbarinn heim. Og þeir menn eru líklega til, sem
hafa einhverja trú á þessu, og bíða með óþreyju »friðarins«.
Hér norður á hjara veraldar er líka annar friður nýlega
saminn, og vænta ýmsir sér mikils af honum fyrir þjóð
vora. Það er stjórnmálafriðurinn við Dani, sem gekk í gildi
1. des. síðastliðinn. Skal nú sátt og eindrægni koma í stað
kala og sundurþykkju, eins og vera ber um systkini, sem
hvorugt er sett hjá.
Blessaður friðurinn sýnist færast um allar jarðir. Rjóma-
logn á láði og legi.
Loks er nú öllu óhætt. Loks er íslenska þjóðin komin
í höfn, islenskt þjóðerni verndað um erfiðar aldir, og loks
borið fram til fulls sigurs á erfiðustu tímunum, þegar