Eimreiðin - 01.05.1921, Blaðsíða 70

198
[EIMREIÐIN
Sykurplöntur.
Svo má næstum því að orði
kveða, að sykur sé í allflestum
jurtategundum á einhverju skeiði
æfinnar. Ekki þarf lengra að fara
en benda á flugurnar, sem fljúga
milli blómanna, til þess að sann-
færa sig um hve margir sjkur-
gjafar vaxa kring um okkur. Er-
indi flugnanna er að leita sér
fæðu. í blómunum eru kirtlar,
sem framleiða sætan vökva, hun-
angið. Hunangið safnast oft fyrir
í svonefnda spora eða hunangsbúr.
Mesti urmull af plönlutegundum er með hunangskirtlum.
Hunangstegundirnar eru mjög misjafnar. Lindin er talin
meðal hinna bestu hunangsgjafa. Lyngtegundirnar eru
einnig góðar til hunangsleita að dómi býflugnanna. Enn-
fremur mætti telja ýmsar ertublómategundir, krossblóm,
ýmsar varablómtegundir o. fl. góðar til hunangstekju. í
hunangi blómanna er bæði aldinsykur og reyrsykur, en
þessar tegundir breytast í meðferðinni hjá býflugunum. Bý-
flugnahunangið er mjög sykurríkt.
Sykrið er búið til í hinum dásamlegu vinnustofum, er
vér nefnum grænkorn eða græna litbera. Grænkornin valda
hinum græna lit á jurtunum og eru mörg saman innan í
frumunum. Efnið sem sykrið er gert af er vatn og kol-
sýra, sem ávalt er nóg af í loftinu. Hinn mikli völundur,
ljósið, er hér að verki. Venjulegast er svo að orði komist,
að græna jurtin búi til sykur og mjölvi úr kolsýru lofts-
ins. En til þess að græna jurtin geti unnið verður veðrið
að vera hæfilega hlýtt og sólskinið hæfilega mikið. En
oft vill misbrestur á því verða. Tímunum saman getur
birtan verið heldur dauf og hitinn fremur litill. Þegar vel
lætur verða jurtirnar því að safna forða, svo að þær hafi