Eimreiðin - 01.05.1921, Blaðsíða 49

ElMRElöiNj GUÐMUNDUR BISKUP GÓÐI 177
að ytra útliti, en hið innra íullan hjátrúar og fáfræði. En
þetta mun vera mjög fjarri réttu. Hann hefir líklega verið
karlmenni að burðum, eins og hann álti ætt til, og kappi
að eðlisfari. Ekki ber á kveifarskap hjá honum í fótbrot-
inu á Ströndum. Hann brá sér hvergi þótt fóturinn væri
svo molaður að »þangað vissu tær er hæll skyldi«, eins
og sagan kemst að orði. Vorið eftir kom hann gangandi
að norðan langan veg og var þó fóturinn ekki burðugri
en það, að úti stóðu leggjarbrotin, og þá hefir hann
hlotið að finna til áður tveir menn voru búnir að tosa
burtu beinunum með töngum. Þá má nærri geta, að oft
og einatt hefir verið ógaman á flakki hans á öllum tím-
um árs, og varla ávalt verið stafkarla meðfæri. Má minna
á ferðina frægu yfir Heljardalsheiði, þar sem fjöldi af
föruneyti hans varð úti í stórhríð1 *). Hefir hann þolað þar
hið mesta vos og erfiði, án þess að bila. Hafði hann þó
lánað kyrlil sinn, til þess að verja barn eitt kulda, og
hefir því verið illa búinn eftir. í Guðmundarsögu Arn-
gríms er lýsing á Guðmundi. Er hún að vísu skráð tals-
vert löngu eftir, en samt er ekki ástæða til þess að efast
um að hún sé rétt, þvi að, eins og Arngrímur segir, þá
var Guðmundur svo vel þektur um land alt, bæði að
sjón og skýrri frásögn, að mynd hans hlaut að geymast
talsvert lengi rétt. Lýsingin er svona: »Heldur lægri en
meðalmaður og þykkur í vextinum, breiðlaginn í ásjónu
og eigi langleitur, æ með hýrlegu bragði«!). Ekki er hætta
á að Guðmundur hafi verið þykkur í vexti eða breiðleitur
í andliti af fitu, eftir allar fösturnar, erfiðið og strangleik-
ann við holdið, heldur er þetta lýsing á fremur lágvöxn^
um, en saman reknum, kraftamanni. Fleira hefi eg ekki
fundið er sýni útlit Guðmundar biskups, nema ef vera
skyldi uppnefni þeirra Arnórsmanna við Hvitá, þegar þeir
höfðu Guðmund þar í haldi, »að Kampi svæfi lengi um
morguninn«3). Veit eg ekki hvort »Kampi« á við það, að
Guðmundur hafi verið skeggjaður, og þá ef til vill með
mikið eða einkennilegt skegg, en ólíklegt finst mér það um
rómversk-kaþólskan preláta, sem tíðast eru rakaðir.
1) Bisk. I, 441. 2) Bisk. II, 26. 3) Bisk. I, 509.
12