Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1920, Blaðsíða 6

b
forv. Thoroddsen
upp úr þessu, brutu bændur í heimsku sinni margar
töflurnar í sundur í smámola. Til allrar hamingju barst
fregn um fundinn fljótt til stjórnarinnar í Kairó og var
þá brugöið við og lagt hald á fornmenjar þessar. Töfl-
unum hefur verið skipt milli forngripasafnanna í Búlak
(við Kairó), London og Berlín, og hafa fræðimenn á
þessum stöðum nákvæmlega rannsakað og lesið fleyg-
letrið á töflum þessum og smátt og smátt auglýst efni
þeirra í sjerfræðisritum sínum.
Pað virðist í fyrsta bragði nokkuð undarlegt og at-
hugavert að hjer suður í miðju Egyptalandi skyldi finn-
ast fleygleturstöflur með máli og skrift svo fjarlægrar
þjóðar. Tað kom þó fljótt í ljós, að trjekistur þessar
með leirtöflunum voru úr ríkisskjalasafni konunganna
Amenophis III. og IV. (1427—1374) og að töflurnar
voru mestmegnis stjórnmálabrjef og skýrslur frá em-
bættismönnum og útsendurum Egyptakonungs í Asíu,
einkum frá Kanaan, Sýrlandi og Litlu-Asíu, og svo frá
smákonungum og höfðingjum í þeim löndum, sem á ein-
hvern hátt voru meira eða minna háðir Egyptalandskon-
ungi, en fáein brjef voru frá stórkonungunum í Babylón,
Assyríu og Mitaní. Komust menn nú að raun um það,
sem menn höfðu ekki vitað áður, að baylónska, rituð
með fleygletri, var alment viðskiftamál stjórnenda og
stjórnmálamanna þar eystra 1400 árum fyrir Krists fæð-
ingu, alveg eins og frakkneska var á 18. öld í Európu
og latína á 17. öld og áður. Pað sjest á sumum brjef-
unum að brjefritararnir hafa ekki verið fullfærir í málinu
og setja sumstaðar milli sviga kananítisk og egypsk orð
til skýringar, sumir kunna aðeins orðin tóm, en enga
málfræði eða setningaskipun, sumir rita nokkurskonar
Flandramál, en einstöku rita móðurmál sitt með baby-
lónsku letri. Pau brjef, sem voru frá Babylónarmönnum
sjálfum, voru öll rituð með hljóðstafamerkjum, sem þeir