Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1920, Blaðsíða 153

Verðlsumasjóður vinnuhjúa
149
höfundurinn hafi nú tekið fremsta sætið meðal þeirra manna,
er riti skáldsögur í Danmörk. Á fáum vikum hefur hvert
upplagið koniið á fætur öðru, og nú, er þetta er ritað, er
verið að prenta 9.—10. þúsundið af skáidsögu þessari.
Verölaunasjódur vinnuhjúa. Allir þeir, sem lofað
hafa tillögum ( Verðlaunasjóð vinnuhjúa eða vilja styrkja
hann, eru beðnir að gjöra svo vel að greiða tillög sín garð-
yrkjustjóra Einari Helgasyni í Reykjavík. Hann leggur þau
þegar í sjóðinn, og er hann ávaxtaður í Söfnunarsjóði íslands.
22. febr. í ár voru komnar samtals 2476 kr 46 a. í verð-
launasjóðinn og var það fyrir 15 2 jarðir. Við tækifæri vona
jeg að birt verði nöfn þeirra, sem greitt hafa tillög, og nöfn
þeirra jarða, sem greitt hefur verið fyrir. Bogi 7h. Melsteb.
Fossanefndin. f fyrra haust hafði fossanefndin kostað
landssjóð um 66 þúsund krónur. í’að væri óskandi að mikið
gagn mætti leiða af gjörðum hennar, en útlitið er eigi sem
allra best.
Landsreikning'arnÍP. Eins og kunnugt er úrskurðar
alþingi landsreikningana á þann hátt að samþykkja lög um
þá. í lögum þessum hefur þess jafnan verið getið, hve mikið
væri í sjóði, þangað til að landsreikningarnir fyrir árin 1912
og 1913 voru samþyktir á alþingi 1915, sjá lög 3. nóv.
1915, nr. 18, um samþykt á landsreikningunum fyrir þau ár,
Stjórnartíðindi 1915, A, bls. 30. í lögum um samþykt á
landsreikningnum fyrir árin 1910 og 1911 er þess getið, hve
eignir viðlagasjóðsins voru miklar 31. des. 1911, sömuleiðis
hve tekjueftirstöðvarnar og peningaforði landssjóðs var mikill,
en alt þetta vantar í lögin 3. nóv. 1915 um samþykt á
iandsreikningnum 1912 — 1913.
Eins og margir menn muna var um þessar mundir skýrt
rækilega frá því í Tímanum, að reikningshald landssjóðs væri
komið í ólag; enginn vissi þá hvað hefði orðið af rúmlega
hálfri miljón króna. f’etta mun hafa verið ástæðan til þess,
að á landsreikningalögunum 1915 er eigi getið um eignir
landssjóðs. Enginn í fjárhagsstjórn landsins mun þá hafa
vitað um það með vissu. hve miklar þær voru, og gat al-
þingi þá eðlilega eigi samþykt neitt um það.
Embættismaður sá. sem hjer tti mestan hlut að máli,
var látinn fara frá og settur á heiðurslaun, og við næstu ráð-
herraskifti var ísland látið fá sjerstakan fjármálaráðherra. En
það er eins og tveir hinir fyrstu fjármálaherrar hafi haft ann-
að að hugsa, en að hafa uppi á viðlagasjóði, tekjueftirstöðv-
um og peningaforða landssjóðs. Þá er á þing kom 1917