Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1920, Blaðsíða 23
Kaflar úr fornsögu Austurlanda
23
fyrri hluta steinaldar, grófu hina dánu í klettagljúfrum
og þöktu með hellum, slíkir grafreitir hafa fundist í Karmel-
fjalli.
Hellabúar þessir á steinöldu hafa haft einhverskonar
trúarbrögð, þeir hafa sennilega dýrkað guði, sem þeir
hugsuðu sjer að byggju í jörðunni, þeir hafa víða höggið
blótbolla í kletta, oft með ræsum niður úr, hafa líklega
helt viðsmjöri, víni, kjötsúpu eða öðru í bollana, eða fórnað
þar kjöti og brauöi, og hjelst sá siður löngu eftir það
(sbr. Dóm. 6,20), eða þeir hafa látið blóð fórnardýranna
renna í bollana. Menn þykjast hafa orðið þess varir, að
frumbúar þessir fórnuðu svínum og getur verið að þaðan
stafi viðbjóður sá, sem Gyðingar og aðrir Semítar hafa
haft á svínum, líkt og kristnir menn á Norðurlöndum
hafa haft á hrossakjöti, vegna þess að hestum var blótað
í heiðni. Sumir ætla að það geti verið einhver endur-
minning um þessa steinaldarþjóð, sem bjó í hellum og
fjöllum, að Gyðingar nefna Hóríta víða í Móseábókum.
Líklega hefur það verið hin þriðja þjóð frumbúanna, sem
víða í hjeruðunum fyrir austan Jórdan og á stöku stað
fyrir vestan ána, hefur reist fjölda af gríðarstórum minn-
ingar- eða helgisteinum, ennfremur dys, grjóthringi o. fl.
Slíka minningarsteina hafa ýmsar steinaldarþjóðir reist í
öðrum löndum (dolmur, kromlechs, menhirs) og er mikið
af þeim í Englandi og Frakklandi, hefur oft verið mikið
stórvirki að reisa slík björg og flytja þau. Þessi grjót-
byggingakynslóð hefur líka bygt vegi eða traðir úr stór-
grýti, sem oftast liggja að steinhringum eöa steinmúrum,
og hafa þar líklega verið helgistaðir. Gyðingar hafa þegar
þeir sáu stórvirki þessarar fornþjóðar ímyndað sjer, að
slíkt gætu aðeins jötnar framkvæmt og af því hafa skap-
ast þjóðsögur um risavaxna fornþjóð, sem sumstaðar er
getið í Mósesbókum (4. Mós. 13, 34; 5. Mós. 2, 10; 3, n).
1 hellum hjá Geser hefur fundist myndakrabb eftir stein-