Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1920, Qupperneq 66

66
Halldór Hermannsson
mest að Feneyingum; um haustið hjelt hann til Mikla-
garðs og sat þar um veturinn við skipasmíðar og herbúti-
að. Bjuggust nú bæði kristnir og Móslemar að láta tit
skarar skríða sumarið 1538. Andrea Doría rjeð fyrir flota
kéisarans og voru þar einnig flotar Feneyinga og páfans.
Hittust flotarnir loksins í september fyrir utan Prevesa, þar
sem áður hötðu barist Antoníus og Oktavíanus. Höfðu
kristnir menn miklu meira lið, en samt ljet Kheyreddín nauð-
ugur að áeggjan manna sinna og lagði til orustu. Doría tók
ekki mannlega á móti og ljet undan síga, en Kheyreddín
slapp úr kreppunni og þóttu það undur mikil. Kheyreddín
andaðist í Miklagarði 1546 fjörgamall; þótti hann hafa
verið hinn mesti garpur, víkingur og vitmaður, enda
hafði hann komist til hárra valda, verið konungur í Algier
og yfiraðmíráll Tyrkjasoldáns.
Kheyreddín hafði alið upp menn, sem fetuðu í hans
fótspor. Varð þá nafnfrægastur meðal víkinga Dragut,
ættaður úr Litlu-Asíu og Móslem í húð og hár. Eitt sinn
var hann hertekinn af Genúamönnum og var um hríð
galeiðuþræll hjá þeim, en Kheyreddín keypti hann lausan.
Fór engu minna orð af honum en Barbarossa sjálfum,
og var hann hinn óþarfasti maður kristninni. Sendi því
Karl keisari Doría út til að fanga hann lífs eða dauðan,
en það kom fyrir ekki. Gerði Karl þá enn út leiðangur
mikinn og bjóst að taka Algiersborg. Var keisari sjálfur
fyrir förinni, en Doría stýrði flotanum. Pvert á móti ráð-
um sjómanna hjelt keisarinn haustið 1541 til Algier og
settist um borgina. En þá skullu á hin verstu stórviðri
og stormar, svo að við ekkert varð ráðið; flotann hrakti
Og braut, en Algieringar gerðu hinn mesta usla í hernum.
Varð keisari þá að hætta umsátinni og koma hernum
burt á skipum þeim, sem eptir voru. Hjelt hann svo til
Spánar og þótti þetta hin versta för. Stóð svo mörg ár,
að víkingar hjeldu áfram hernaðinum með tilstyrk Tyrkja^