Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1920, Blaðsíða 96

96
Kristian Kalund
arið eftir fór hann um allan vesturhluta landsins norður
til Eyjafjarðar. Hann "fór um flestar bygðir á íslandi og
hefur Porv. Thoroddsen í Landfræðissögu íslands, IV7.
bindi bls. 89—93, rakið ferðir hans og talið gistingar-
staði hans eftir sögn Kálunds sjálfs. Sjera Magnús hefur
sagt mjer, að sjer hafi fundist mikið til um seiglu hans
og þolinmæði. Stundum mættu þeir töluverðum erfiðleik-
um, sjerstaklega á Vestfjörðum. Par urðu þeir sumstaðar
að ldöngrast yfir snarbrött fjöll og vegalaus; var þar ilt
að koma koffortahesti yfir; urðu þeir stundum að taka
koffortin og bera þau, og á einum stað rjetta þau hvor
öðrum, frá einum stalli á annan. Á einum bæ í Vest-
fjörðum, í Geirþjófsfirði eða öðrum smáfirði, urðu þeir að
l'ggj3 1 kulda í útihúsi einu og hafa hnakkana fyrir höfða-
lag. ' En aldrei kvártaði Kálund, hvað sem að höndum
bar (sbr. Lögrjettu 7. okt. 1914).
Veturinn 1873—74 hafði Kálund vetursetu í Hjarð-
arholti hjá Theodor sýslumanni Jónassen. Hann kyntist
þá sveitalífi íslendinga á vetrardag og búnaðarháttum
betur en hægt var á sumrin. Pennan vetur þýddi hann
»Pilt og stúlku«, sögu Jóns Thoroddsens, á dönsku, og
kallaði hana »Indride og Sigrid*. Hún kom út í Kaup-
mannahöfn 1874.
Nokkrum vikum eftir að Kálund hafði lokið ferðum
sínum sumarið 1874, hjelt hann 21. október frá Reykjavík
heim á leið, og var mjög ánægður með ferð sína. Hann
hafði sjeð mestalt Island, og safnað miklu efni í ís'-
landslýsingu; jafnframt hafði hann kynt sjer rækilegalifn-
aðarhætti íslendinga og hugsunarhátt, og talaði nú ís-
lensku eins vel og íslendingur. Honum þótti ferð sín
hafa verið fróðleg að ýmsu leyti, og honum fanst
þjóðin einkennileg, skynsöm og hraust. Pá er hann kom
til Kaupmannahafnar, settist hann þar að, og tók þegar
að vinna af kappi úr því, sem hann hafði safnað á ís-
landi, og efna til sögulegrar staðalýsingar af landinu.