Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1920, Blaðsíða 123

og niðjar hans
21
dó kornungur. Móðir hans orti eftir hann löng saknaðarljóð,
19 erindi, sem enn eru til.
1835 vígðist Sveinn Níelsson til prests að Blöndudals-
hólum í Húnavatnssýslu. Hann yfirgaf þá konu sína seftir
9 ára samvistirs, segir Tómas Sæmundsson í Fjölni, 3. ári
bls. 30—32, í eftirmælum ársins 1836, þar sem hann minn-
ist frú Guðnýjar hlýlega. Hún fór eftir þau óvæntu tiðindi
hið sama sumar með Jakob mági sínum og Hildi systur sinni
norður á Raufarhöfn, og lifði eigi fult ár eftir þetta. Tók
hún sjer skilnaðinn svo nærri, að kunnugir menn sögðu, að
hún hefði dáið af sorg. Guðný þótti forspá kona; sagði hún
meðal annars Hildi systur sinni, að hún yrði 84 ára og mundi
eignast 6 börn, en sjálf yrði hún að eins 32 ára, og rættist
alt þetta. »Til systur sinnar á Grenjaðarstað«, segir sjera
Tómas, íkvað hún að norðan skömmu fyrir andlát sitt«
kvæðið :
sEndurminningin er svo glögg
um alt það, sem 1 Klömbrum skeði«,
sem þjóðkunnugt er orðið, því að sjera Tómas ljtta prenta
það í Fjölni »til að sýna gáfur hennar«. Eins og kvæðið
bendir á, munu þau sjera Sveinn hafa búið að Klömbrum í
Helgastaðahreppi, kirkjujörð frá Grenjaðarstað, en því miður
get jeg eigi náð í kirkjubækurnar, þá er jeg rita þetta, til
þess að íá vitneskju um það og annað fleira.
Annað kvæði, »Sit jeg og syrgi mjer horfinn«, eftir
Guðnýju, er prentað í Norðurfara, Kmhöfn 1848, bls. 17 —
19. Það er ljóðabrjef, sem hún kvað síðasta æfiár sitt, að
sumra sögn á banasænginni. Hún lýsir þar söknuði sínum.
í 3. vísu, 7. línu er prentað »og« í staðinn fyrir »eg«.
Þriðja kvæðið eftir Guðnýju er prentað í Kvennablaðinu, 3.
ári, í maí mánuði 1897, sbr. leiðrjettingu í septemberblaðinu.
Það er Rokkvísur. Hjá ættingjum frú Guðnýjar norður í
í’ingeyjarsýslu munu enn vera til ýms kvæði eftir hana, og
ætti að prenta hið besta af þeim.
Þá var Kristrún, fædd 31. ágúst 1806, dáin 29. sept.
1881. Hún trúlofaðist á 20. ári Baldvin Einarssyni. Hann
fór haustið 1826 til háskólans, og brást unnustu sinni einu
eða tveimur árum síðar. Hún harmaði hann mjög mikið.
Mörgum árum síðar, 3. október 1840, giftist hún cand. theol.
Hallgrími Jónssyni (f. 16. ágúst i8tl, d. 5. janúar 18807,
merkum manni og ágætum eiginmanni. Hann varð prestur
að Hólmum í Reyðarfirði 7. aprtl 1841, og bjuggu þau hjónin
þar síðan alla æfi. Þau eignuðust tvo syni, Tómas lækni,