Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1920, Page 130
I2Ó
Hugo Gering
og lítið starfað í útgáfum (nema Maurer og einkum Möbius),
en Gering sneri sjer að þessu verki, og fann þá, að ein grein
íslenskra fornrita var sú, er lítill sem enginn gaumur hafði
gefinn verið, en það voru smásögur, siðferðislegs efnis og
þess konar, sem kölluð hafa verið æfintýri. Alt er þetta af út-
lendum rótum, mestalt þýðingar, og má telja víst, að hinn
norræni biskup í Skálholti Jón Halldórsson (1322—39) hafi
fiutt út með sjer tö'.uvert af þessum æfintýrum og sögum;
hann fljettaði þær
inn í prjedikanir sín-
ar. Gering tók sig til
og tíndi alt eða mik-
ið af þessu og gaf
út íslendsk æfintýri í
2 bindum(i882 — 84)
með mjög rækilegum
og nákvæmum inn-
gangi, og gerði grein
fyrir hinum einstöku
æfintýrum, alt mjög
vandað. f’etta var
hið þarfasta verk.
Hann gaf síðar
út kvæðiBraga gamla
(1886), Hugsvinnsmál
(1907) og Drauma-
jónssögu (1893; ævin-
týnj- ’
Gering var ásamt
E. Mogk og G.
Cederschiöld stofn-
andi þess fyrirtækis,
að gefa út í Þýska-
landi safn af íslensk-
um sögum með skýringum neðanmáls, með sama sniði og út-
gátur af latínskum og grískum rithöfundum. Af þessu safni,
sem sjerstaklega er ætlað háskólanemendum og þeim sem
vilja læra tilsagnarlaust, eru nú komin út 15 bindi. Af þeim
hefur Gering gefið eitt út, Eyrbyggjasögu (1897).
Ekki nema sjálfsagt var, að Gering eins og aðrir sneri
sjer að eddukvæðunum. Hann byijaði með því að þýða þau
öll að nýju og kom þýðingin út 1892; er hún talin ein hin
besta þýðing í þýskt mál, og er þar haldið frumháttunum og