Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1920, Blaðsíða 146
142
Sund
Þá er því hefur verið lýst, hvernig kenna eigi öll sund-
tökin á landi, er skýrt frá hvernig kenna eigi að synda í sjó,
fljóta, bjarga, troða marvaða, stökkva út, stinga sjer o. fl.
Að lokum er skýrt frá því, hvernig best sje að bjarga sjer og
öðrum úr vök.
Hjer eru 5 myndir til sýnis úr bók þessari. Á hinni
fyrstu eru sveinar, sem æfa sig á jafnvægi og troða marvaða
með hægra eða vinstra fæti í leikfimissal. Á annari myndinni eru
áhöld við sund, I. stöng, 4 metra löng, kennarinn notar hana
til að hjálpa nemendunum við sundið, 2. stöng, 8 metra löng
með spanskreyrslykkju á endanum, notuð til að bjarga með
ef með þarf. Neðst á sömu mynd er sundbelti úr korki og
kútur; spenna nemendurnir annaðhvort þeirra á sig fyrst er
þeir læra að synda. 3. myndin er af manni, sem er að læra
að fljóta. Hann liggur á bakinu, beinn og spennir upp brjóst-
ið, og beygir höfuðið aftur, en vitin eru upp úr vatninu. 4.
myndin sýnir mann, sem dottið hefur í vök og kann sund-
tökin; hann tekur þau með fótunum og liggur á bakinu og
mjakar sjer þannig uppá ísinn. 5. myndin sýnir hvaða gagn
menn geta haft af ísstöng eða löngum broddstaf, ef þeir falla
í vök, til þess að komast upp úr; ef þar eru lausirjakar, má
leggja stöngina af einum jaka á annan og þrýsta með annari
hendi á hana á meðan nraður með hinni hendinni notar jak-
ann til þess að komast upp úr.
Oft er erfitt að halda sjer í vakarbarminn, ef menn detta