Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1920, Qupperneq 164

4
koma til bæjarins, heför búið til starfsskrá handa sendiherranum, og rit-
aði jeg hana upp. Hann kvað sendiherrann geta komið á og staðið fjrir
sjúkrakassa handa lslendingum, greftrunarkassa, hjálpar og heimsendingar-
kassa handa þeim, veitt þeim rjettarhjálp, er þeir væru settir í steininn,
og vinnukonum, er þær væru reknar úr vistinni. Hann ætti og að greiða
fyrir þeim Islendingum, sem sækja hjer um skólavist, og sjá um að stjórn-
arráðið í Reykjavík hefði jafnan eyðublöð undir slíkar umsóknir. Hann
gæti eflt góðan fjelagsskap meðal Islendinga í Kaupmannahöfn, og væri
sjálfkjörinn forstöðumaður íslendingahúss í Kaupmannahöfn, þá er
það kæmist á. Pá er nýtur maður er sendiherra, getur hann ávalt gert
eitthvert gagn, og það er gott fyrir oss Islendinga, sem erum búsettir í
Kaupmannahöfn, að fá slíkan mann aðkomnum löndum til hjálpar.
Að lokum skal þess getið, að oss íslendingum hjer í Kaupmanna-
höfn þykir sumir landar vorir, sem fara til útlanda, gera landinu lítinn
sóma. Sumir þeirra drekka svo mikið og leggjast í ólifnað, að mesta
minkun er að því fyrir alla íslensku þjóðina. í*að kom t. a. m. fyrir í
fyrravetur, að hvert »hótelið« á fætur öðru rak tvo menn af verslunar-
stjettinni burtu sökum ólifnaðar. Það væri hægt að rita langt erindi um
þetta málefni og færa til mörg dæmi, mjög alvarleg. í*að þarf ekki annað
en fara til dómstólanna hjer og lögreglunnar, og fá upjdýsingar úr bók-
um þeirra. En það eru eigi að eins menn á meðal þeirra manna af Is-
landi, sem koma hingað. er hegða sjer vansæmandi. Sumir Islendingar,
sem fara til Skotlands eða Englands eða Bandaríkjanna (New York), gera
það engu síður. í>að væri hægt að nefna dæmi uppá það, efþörfgerð-
ist. Sumir íslendingar eru svo heimskir, að halda eins og snáðamennið,
að »þar sem enginn þekkir mann«, þar sje »hægt að gera allan and-
skotannc. l?eir vita eigi, að leynilögreglan hefur haft hina nákvæmustu
gát á hverjum Islendingi, sem komið hefur á ófriðarárunum til þessara
landa, og fylgt þeim inn á hverja knæpu og að hverju greni, sem þeir
hafa smogið inn í. Eitt vandaðasta blaðið á Islandi hefur nú lagt það
til, að nafngreindir væru þeir menn, sem drekka eins og drykkjurútar á
skipunum og erlendis. í*að væri hægt að gera það. Og þessir menn
koma frá bannlandinu, bindindislandinu Islandi! En þá keyrir þó lengst
fram úr hófi, er landsstjórnin sendir menn til útlanda, til þess að vera
»erindrekar þessarar þjóðar«, eða sækja mannfundi af landsins hálfu, og
þeir drekka sig fulla, veika og vitlausa, og jafnvel í hel. Slíkt má eigi
eiga sjer stað framar. Landsstjórnin, alþingi og allir Islendingar verða
að skilja þetta. í*aá verður að vekja sómatilfinningu hjá sem flestum Is-
lendingum í þessu tilliti, helst hjá þeim öllum. Nú eru þeir orðnir sjálf-
stæd þjóð og þeim á ekki að haldast það uppi, að þeir svívirði land sitt
og þjóðfjelag, einungis til þess að geta fullnægt sínum auðvirðilegustu
girnduin. Að þessu finna aldrei þeir sjálfstæðismenn, sem »flagga« tíðast
með sjálfstæðisnafninu, til þess að maka krók sinn, enda eru nokkrir
þeirra minstir allra þeirra Islendinga, sem nú eru uppi og sögur fara at,
ef litið er á drengskap manna og rjettlæti, siðferði og skyldurækt.
Bogi Th. Mdsted.
8. I. WSLLtBb BOliTH.
t0300S