Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1920, Blaðsíða 34

34
þory. Thoroddsen
verkfæri þeirra voru úr steini, en vopn þeirra voru smíöub
úr eirblendingi (bronse). Alidýrin voru: kýr (af zebúkyni),
sauökindur, geitur, úlfaldar og asnar. Band hefur verið
spunnið á snældu, margir snældusnúðar hafa fundist; föt
sín lituðu þeir, en pentuðu þau stundum, nálar og sylgjur
af ýmsu tæi voru notaðar til að halda saman klæðunum.
í lofsöng Debóru (Dóm. 5,30) er getið um litklæði út-
saumuð beggja megin við hálsmálið. Tii skrauts haíði
kvennfólkið perlufestar úr fögrum steinum, gleri og skelj-
um, hringi úr bronse og gulli, útskorna egypska steina
o. s. frv. Kananítar ræktuðu olíuvið og vín; olíu- og vín-
pressur hafa víða fundist; þeir geymdu forða sinn af við-
smjöri og víni í stórum leirílátum. Leirkerasmíðið full-
komnuðu þeir mjög frá því sem áður var; frumbúar
landsins löguðu leirkerin með höndunum og brendu þau
á arni; Kananítar notuðu leirkerakringluna, hafa eflaust
lært það af öðrum þjóðum, og prýddu kerin á ýmsan
hátt. Drykkjarvatni söfnuðu þeir í vatnsheldar þrór, sem
voru höggnar í kletta, stundum múraðar upp í flösku-
formi; þeir veittu líka vatni um langa steinstokka. Til
landsins kom snemma ýms varningur og smíðisgripir frá
Babylón og Egyptalandi og hafa ýmsir búshlutir fundist
með sniði og lagi sem bendir til þeirra þjóða t. d. lampar
og kolur, smyrslaílát, vogarlóð, málmspeglar o. fl., sumt
af þessu er gert með mikilli list. Hegurð Kananíta sjálfra
gat ekki jafnast við listasmíði þessara gömlu menningar-
þjóða.
Eins og fyr var getið tóku Gyðingar að herja á Kanaan
á miðri 15. öld f. Kr., voru búnir að ná miklu af land-
inu um 1200 f. Kr., en fult vald yfir því fengu þeir fyrst
á dögum Davíðs 1000 f. Kr. Dómaratíðin var byltinga-
og breytingaöld, þá voru Gyðingar smátt og smátt að
breyta lifnaðarháttum, breytast úr hjarðmannaþjóð í
bænda- og akuryrkjuþjóð. Pessi umbreyting frá umferða-