Morgunblaðið - 23.01.2001, Blaðsíða 49

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 23. JANÚAR 2001 49
tóku þátt í leikjum og ærslum á
leikskólanum Brákaborg, sem ligg-
ur milli Skipasunds og Njörva-
sunds inni í Sundahverfi í Reykja-
vík. Benni bjó í Skipasundi en við
bræðurnir í Njörvasundi.
Eftir að starfsemi lauk í leikskól-
anum, varð leikvöllurinn eitt aðal
athafnasvæði okkar krakkanna í
hverfinu. Svo þegar við urðum
eldri, víkkaði sjóndeildarhringur-
inn, við fórum að sækja meira og
meira niður að sjó. Athafnasvæðið
víkkaði. Keilisslippurinn og skipa-
flök í fjörunni vöktu athygli okkar
og við fórum rannsóknarferðir með
allan útbúnað sem þurfti til að
komast upp í skipsflökin og skoða
hvað þau innihéldu. Við lékum okk-
ur einnig í gömlu bátunum í Keili
og grandskoðuðum þá stafnanna
milli. Svo voru auðvitað farnar
rannsóknarferðir inn að gömlu
öskuhaugunum og við fórum hjól-
reiðaferðir um Reykjavík, inn að
Elliðaám, upp á Geitháls og að
Hafravatni. Um vorið eftir tíu ára
bekk tókst okkur Benna að sann-
færa foreldra okkar um að lofa
okkur að fara aleinum upp í sum-
arbústað foreldra minna upp við
Úlfarsfell og dvelja þar yfir hvíta-
sunnuhelgina. Ávallt síðan minnist
ég þessarar helgar sem minnis-
varða á leið okkar til fullorðins ára.
Við höfðum með okkur mat sem við
elduðum, keyptum egg hjá bónd-
anum á Fellsmúla og sáum um
okkur aleinir. Þetta var mikil lífs-
reynsla fyrir tíu ára gamla stráka
og okkur fannst þá við værum
orðnir ansi gamlir. Þessa helgi not-
uðum við svo til að kanna Úlfars-
fellssvæðið. Við settum okkur regl-
ur, útbjuggum okkur nesti og
fórum rannsóknarferðir um svæð-
ið. Sumarbústaðurinn og Úlfars-
fellssvæðið varð svo hluti af at-
hafnasvæði okkar næstu árin á
eftir. Við byrjuðum ári seinna í
skátunum. Saman í skátaflokk með
bróður mínum og Brynjari sem
einnig bjó í Skipasundi og var líka
einn af okkar bestu vinum. Sum-
arbústaðurinn við Úlfarsfell var
mikið notaður í skátaferðir næstu
árin. Benni var alltaf sá sem var
áræðnastur í hópnum. Ákafur að
takast á við og leysa þau verkefni
og þrautir sem við fengum til úr-
lausnar. Það var alveg sama hvort
það var matseld, að búa til flugelda
eða leysa úr skátaþrautum, Benni
hafði alltaf lausnir á takteinum.
Stundum aðeins öðruvísi lausnir,
en áræðnar og ögrandi. Útsjón-
arsemi hans og ákefð var sjaldan
til einskis. Hann fann alltaf upp á
einhverju, hvort sem okkur líkaði
betur eða verr. Og þannig tókst
skátaflokknum okkar að verja tit-
ilinn sinn sem besti skátaflokkur-
inn í Skátafélaginu Skjöldungum
ár eftir ár. Oft var það Benni sem
tók af skarið, hann bara byrjaði
eftir sínu höfði og svo var bara að
vera með og halda áfram eftir hans
höfði. Strax tíu ára gamlir fundum
við út að matseldin lá vel fyrir hon-
um og því var það oftast á hans
ábyrgð hvað við borðuðum á ferð-
um okkar og hvernig matseldin
tókst til. Og ekki skorti margs kon-
ar tilraunaeldamennsku, en þar var
hann ávallt í fararbroddi.
Um 14 ára aldur flutti svo Benni
burt úr hverfinu yfir í vesturbæ-
inn. Hann tók þátt í skátastarfinu
með okkur, en eignaðist nýja
félaga þar. Á unglingsárunum
minnkuðu samskiptin smátt og
smátt og eftir að hann fór til sjós í
nokkur ár misstum við það nána
samband sem hafði varað frá því í
æsku. Gegnum árin höfum við þó
haldið sambandi og síðast fyrir
nokkrum árum hittumst við heima
hjá Simma bróður mínum, nokkrir
af félögunum sem vorum saman í
skátunum á unglingsárunum. Síð-
ast fyrir tveimur til þremur árum
fékk ég kveðju frá Benna gegnum
Simma bróður. Ég hef oft saknað
þess að leiðir okkar skyldi skilja á
sínum tíma, en áhugamál, vinna og
önnur mál höguðu því þannig. Allt-
af þegar leiðir okkar lágu saman,
var það sem aðeins hefðu liðið fá-
einir dagar frá því við hittumst síð-
ast. Við áttum sameiginlegar rætur
og vináttubönd sem héldu þrátt
fyrir að leiðir skildi.
Við bræðurnir minnumst Benna
frá æsku okkar, sem hugaðs og úr-
ræðagóðs félaga og vinar. Hann
var ávallt áræðinn og áhugasamur
um þau verkefni sem hann tók að
sér. Hann var bæði hugmyndaríkur
og framkvæmdasamur og leysti
þau verkefni sem hann tók að sér.
Við bræðurnir sendum fjölskyldu
Benna innilegar samúðarkveðjur,
börnum hans, móður og systkinum.
Bjarni Þröstur og
Sveinbjörn Lárussynir
(Þröstur og Simmi).
Elsku kallinn minn – hjálpfúsi,
kraftmikli og heiðarlegi vinurinn
minn.
Það má segja að er ein báran rís
er önnur vís.
Það er óþolandi að hugsa til þess
að þú sért farinn í þína síðustu
ferð, „gersamlega óþolandi“, eins
og þú myndir orða það sjálfur.
Elskuleg börnin þín, Danni og
Eva, svo efnileg og glæsileg, þurfa
nú að taka á sig eitt áfallið enn og
það sker mig í hjartað að hugsa til
þess hvernig þau vinna sig út úr
þessu.
Móðir þín, Eva, sem þú varst
alltaf svo góður sonur syrgir nú
nýlátinn eiginmann og þig, auga-
steininn sinn.
Vinahópurinn þinn er harmi
sleginn – stórir og sterkir menn
sem virðast geta allt nema sætt sig
við þessa stöðu.
Góður guð styrki þau og varð-
veiti í sárri sorg.
Sjálf er ég í rúst – óttast að ég
jafni mig aldrei. Ég get ekki sætt
mig við orðinn hlut og er ekki kom-
in á það stig að geta flett upp í
minningunum til að hugga mig við
en vonandi kemur að því síðar.
Við náðum strax vel saman þeg-
ar þið Guðrún systir mín voruð að
byrja ykkar feril saman. Bæði
höfðum við gaman af leikjum og
keppnum og bárum virðingu hvort
fyrir öðru enda með líka lífssýn og
húmor. Sönn væntumþykja sem óx
með hverju árinu stóð af sér skiln-
að ykkar Guðrúnar og við vorum
ákveðin í að okkar vinátta entist
ævilangt. Það hve fast þú hélst þér
við fjölskylduna okkar segir okkur
hver hugur þinn var í okkar garð.
T.d. þegar þú komst til Særúnar
systur kl. 5 að morgunlagi af því
þú gast ekki sofið. – Þú vissir að
þú varst alltaf velkominn nótt sem
dag hjá okkur öllum. Síðustu sex
mánuðina varst þú að uppgötva
nýjan flöt á tilverunni, þ.e. þínar
þarfir og tilfinningar og þurftir
mikið að tala um þær. Þú gerðir
þér fulla grein fyrir hvað þú varst
búinn að gefa öðrum mikið án þess
að rækta garðinn þinn. Ég er ekki
tilbúin að kveðja þig – ég ætla að
hugsa mér þig sofandi en sendi þér
þessar vísur sem eru úr ljóðinu
Vinarkveðja eftir Kristján M. Fals-
son:
Genginn er nú gamall vin,
guð, á þína braut.
Í eftirsjá og sorg ég styn,
sefa mína þraut.
Gef mér visku og von í hjarta,
vin minn tak í sátt.
Er fjöllin hvítum feldi skarta,
finn ég, Guð, þinn mátt.
Er komið er að kveðjustund,
þú kannt að leiða oss
sem seinna á þinn förum fund
og fáum dýrðarhnoss.
Elsku Benni minn, ég bið algóð-
an guð að blessa Guðrúnu systur
mína og börnin ykkar.
Þín mágkona,
Kolbrún.
Mörg máltæki eru til um að slá
hlutunum ekki á frest. Samgangur
í vinahópnum hafði minnkað með
árunum vegna barneigna, náms,
flutninga og nýrra áhugamála.
Þess vegna var ákveðið að við-
halda tengslunum með því að hitt-
ast öll a.m.k. einu sinni á ári. Það
var gaman að hittast í nóvember-
byrjun, nema hvað Benni komst
ekki. „Ekkert mál, hann kemur þá
bara næst.“ Skyndilegt og ótíma-
bært fráfall góðs vinar allt frá ung-
lingsárum vekur okkur til umhugs-
unar um að ekkert er sjálfgefið
sem heitir á morgun.
Margar minningar skjótast upp í
hugann. Unglingsárin, Hagaskóli,
bílprófið, rúnturinn, bíóferðir, Sig-
tún, Kirkjuteigurinn, Benni á Míní-
inum, Benni á Mustangnum.
Skemmtilegur tími sem varaði
lengi, en þó ekki í árum talið. Allt-
af aksjón í kringum Benna og verið
að þeysa eitthvað. Maðurinn fílaði
lífið hreinlega í botn og alltaf stutt
í gamansemina.
Þegar kviknaði í Míníinum á
leiðinni í bíó á síðustu stundu.
Benni vatt sér út, opnaði húddið og
fleygði heilum snjóskafli yfir vél-
ina. Er farið var að athuga orsök-
ina vildi ekki betur til en svo, að
hann fékk húddið í hnakkann.
Stynur hann þá upp „God damn,
hann beit mig,“ og svo fór hann að
skellihlæja.
Benni hafði alltaf mörg járn í
eldinum og auk þess að sinna ótal
áhugamálum byggði hann upp fyr-
irtækið Papco með Guðrúnu konu
sinni, systur og mági.
Það er ómetanlegt fyrir okkur að
hafa átt þessar skemmtilegu stund-
ir saman og minningar sem við eig-
um eftir að rifja upp um ókomna
tíð. Alltaf verður þó erfitt að tala
um einn úr hópnum í þátíð. Við
viljum votta fjölskyldu Benna okk-
ar innilegustu samúð og vitum að
missir þeirra er mikill.
Ragnar, Hugrún, Kjartan,
Laufey, Einar Ingi, Svanhvít,
Björgúlfur og María.
„Minningaröldur
Sjómannadagsins“
fást á Hrafnistuheimilunum
Sími:
585 9500 / 585 3000
Minningarkort ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sjáum um alla þá þætti sem hafa ber í huga
er andlát verður í samráði við aðstandendur
Sími 581 3300
allan sólarhringinn — utforin.is
Suðurhlíð 35, Fossvogi
Sverrir
Olsen
útfararstjóri
Sverrir
Einarsson
útfararstjóri
Kistur
Krossar
Duftker
Legsteinar
Sálmaskrá
Blóm
Fáni
Erfidrykkja
Tilk. í fjölmiðla
Prestur
Kirkja
Kistulagning
Tónlistarfólk
Val á sálmum
Legstaður
Flutn. á kistu milli landa
Sjáum um
útfararþjónustu á
allri landsbyggðinni.
Áratuga reynsla.

) 








5#%6 )*

56:!;+
,-*./*

 & *
 +
 ,   

#



-
 !
 

 
 
%.  
  / 00

- *!!<! # '$
' 
  


 




= "=
 <.*'5)(!
#

 
 
 * 
 
   
%1  
 1 00
*
'(6' 

'(6''% !* 
* !

* !* 
.* 
, $
2 3


 
 

  
 
9%
$

5 ;>
,-*./*
& 

 4  
%%  

* #

 
 
 5
  %,  
 1 00

/3! ! 
!'. 

'6 !(!
'(.  ,!4#  !

)
'(.  24# 6 !
!!
'(.  '   !
40 '
'(. ! 2 %,!5 !

,!'
'(. !
   $
6



?%@

&   

 

  
%  

' 
#

 ( 

3'/(' ,  !
! /1,(' ,  !
2 '$26$