Morgunblaðið - 23.01.2001, Qupperneq 68

68 ÞRIÐJUDAGUR 23. JANÚAR 2001 MORGUNBLAÐIÐ






 
   

 
 




           
  

      
     



 !
     
 
  

  "   
        
    


BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100  Símbréf 569 1329
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
ÞAÐ voru ekki margir ferðamenn í
þessum bæ sem hinn kristni heimur
talaði um og minntist á þessum að-
fangadegi jóla. Í tuttugu ár hefi ég
farið til Landsins helga og verið þar
hvert sumar. Á sl. ári fór ég þangað
með hópa ferðafólks fjórum sinnum
en þetta var í fyrsta skipti sem ég
var þar yfir jól og nýár. Eins og við
vitum þá halda fæstir gyðingar
jólahátíð, en ein hátíð þeirra var á
þessum sama tíma, Hannukka-hátíð-
in, hátíð ljóssins eða vígsluhátíðin
eins og Nýja testamentið kallar
hana. Því var nokkuð „jólalegt“ í
Jerúsalem um þessar mundir. Upp-
lýstar átta arma ljósastikur í flestum
gluggum. Heimili og verslanir
skreyttar á líkan hátt og hjá þeim
sem halda jól. Einnig eru börnum
færðar gjafir og Hannúkka-kort
send milli vina. Mig langaði nú til
Betlehem til að minnast þess atburð-
ar sem svo mikil áhrif hefur haft á
heimsbyggðina. Vegna ófriðar-
ástandsins í þessu landi var Betle-
hem lokuð öllum ferðamönnum.
Fréttamiðlar vöruðu við þeirri hættu
sem fólst í því að heimsækja þennan
bæ sem nú er á sjálfstjórnarsvæði
Palestínumanna. Á sl. hausti var ég
með hóp ferðamanna frá Íslandi sem
komust heldur ekki til þessarar
„borgar Davíðs“ vegna þess ástands
sem ríkt hefur nú í 3 mánuði, mörg-
um til mikilla leiðinda. En í þetta
skipti fóru nú málin á annan veg. Ég
hitti ung gyðingahjón (kristin) sem
spurðu mig hvort ég vildi koma með
þeim ásamt nokkrum félögum þeirra
til Betlehem á aðfangadagskvöld. Ég
fann til spennu en einnig eftirvænt-
ingar að komast til þessa staðar, sem
ég hafði svo oft heimsótt með hópa
en aldrei áður verið þar um jól. Við
hittumst svo á ákveðnum stað, í húsi
eins félaga okkar. Þar höfðum við
bænastund sem gaf okkur styrk og
þor. Þetta var tólf manna hópur frá 9
ólíkum þjóðum. Eftir að hafa ekið
með ísraelskum strætisvagni eins
langt og hægt var gengum við svo að
landamærunum í úrhellisrigningu.
Við vorum öll með vegabréf til ör-
yggis ef við yrðum stöðvuð. Þegar
við komum að landamærunum vor-
um við spurð hvað við værum að
gera. Hjónin sem leiddu þennan níu
manna hóp sögðu öryggisvörðunum
við landamærin að við værum að fara
til Betlehem, að syngja. Ég veit ekki
hvort verðirnir hafa haldið að við
værum söngkór sem ætti að mæta í
einhverri kirkjunni til þjónustu, en
þeir brostu um leið og þeir hleyptu
okkur í gegn og óskuðu okkur gleði-
legra jóla. Eftir nokkuð erfiða ferð í
rigningunni komum við að hinu stóra
torgi þar sem fæðingarkirkjan
stendur. Þar var allt autt, engir
ferðamenn eða íbúar samankomnir.
Allt autt og drungalegt. Það var lítið
sem minnti á jól. Einu jólatré hafði
þó verið komið upp, en í stað jóla-
skrauts, voru myndir af Palestínu/
aröbum sem látið höðu lífið í þessum
ófriði, uppreisn (interfada) frá byrj-
un október sl.
Þeir einu menn sem við sáum voru
vopnaðir herlögreglumenn Palest-
ínumanna. Eftir að hafa fengið okk-
ur kaffisopa og nokkrar smákökur
mynduðum við lítinn hóp, tókum
fram hljóðfæri, trompet, gítar og
bjöllubumbu. Við þökkuðum Guði
fyrir varðveislu Hans og fyrir þann
atburð sem varð í Betlehem fyrir
meir en 2000 árum. Eftir það byrj-
uðum við að syngja jólasöngvana.
Það var undarleg tilfinning þar sem
engir áheyrendur voru. Eftir nokkr-
ar mínútur kom svo herlögreglan
með vopnin við hlið sér. Við sýndum
engan ótta, en héldum bara áfram að
syngja. Fleiri lögreglumenn komu
og við sáum að það var ástæðulaust
að hræðast. Þeir komu til að hlusta.
Með samkomu okkar og söng vorum
við þau einu sem komu með einhver
jólaáhrif á þennan stað. Það leið ekki
langur tími þangað til hópur barna
var samkomin og tóku þau virkan
þátt í gleði okkar. Einhver í hópnum
hafði haft vit á að koma með poka af
sælgæti til þeirra. Fljótlega breytt-
ist þessi friðsamlega útisamkoma
okkar því að þrjár erlendar sjón-
varpsstöðvar höfðu komið auga á
okkur og með sína sterku ljóskast-
ara og vélar þyrptust fleiri og fleiri
forvitnir áheyrendur að, svo nú varð
þessi látlausa einfalda lofgjörðar-
stund að gleðihátíð. Einnig höfðu
blaðamenn viðtal við okkur.
Þetta jólakvöld verður mér senni-
lega það eftirminnilegasta á minni
ævi. Þar voru engar glitrandi kúlur
eða blikkandi ljós, engir jólasveinar
eða Grýlur. Á þessum myrka ófrið-
artíma haturs og hefnda fengum við
tækifæri að boða frelsi og frið á jörð
meðal gyðinga og araba.
Við þökkum Guði fyrir þessi friðar
jól.
ÓLAFUR JÓHANNSSON,
formaður félagsins Zion,
vinir Ísraels.
Friður í Betlehem!
Frá Ólafi Jóhannssyni:
Morgunblaðið/Ómar Óskarsson
Fæðingarkirkja Jesú Krists í Betlehem.