Morgunblaðið - 10.02.2001, Blaðsíða 50

MINNINGAR
50 LAUGARDAGUR 10. FEBRÚAR 2001 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Ari Birgir Páls-son fæddist á
Sauðárkróki 8. mars
1934. Hann lést á
heimili sínu 4. febrú-
ar síðastliðinn. Ari
bjó fyrstu 17 ár sín í
Langadal, A-Hún,
bæði á Móbergi og
Glaumbæ. Foreldrar
Ara voru Ósk Guð-
rún Aradóttir frá
Móbergi, Langadal
og Páll H. Árnason
frá Geitaskarði,
Langadal. Ari flutti
til Vestmannaeyja 17
ára með foreldrum sínum og
tveimur bræðrum, þeim Árna Ás-
grími sem kvæntur er Lindu
Gústafsdóttur, eiga þau þrjú
börn, og Hildari Jóhanni.
Ari var kvæntur Rebekku Ósk-
arsdóttur, en hún lést 26. október
1971. Þau áttu þrjú börn: Ósk
Guðrúnu, sem á soninn Ólaf
Birgi; Óskar Val-
garð, hann á tvær
dætur, Helgu Krist-
ínu og Sigurbjörgu,
og Guðnýju Elvu
sem gift er Héðni
Hákonarsyni og
eiga þau tvær dæt-
ur, Rebekku og
Unni.
Ari og Rebekka
hófu búskap sinn í
Stakkholti í Vest-
mannaeyjum en
fluttu svo í Uppsali
þar sem Ari bjó þar
til hann lést. Ari
stundaði sjómennsku á yngri ár-
um eftir að hann kom til Eyja, en
fór svo út í bifreiðastjórastörf
sem hann vann við á meðan kraft-
ar entust, bæði í Vestmannaeyj-
um og uppi á landi
Útför Ara Birgis fer fram frá
Landakirkju í Vestmannaeyjum í
dag og hefst athöfnin klukkan 14.
Okkur langar að kveðja þig,
elsku pabbi, tengdapabbi og afi,
með örfáum orðum þótt erfitt sé
að koma þeim á blað. Það er margt
sem flýgur um hugann því þær
stundir sem við áttum með þér
veittu okkur bæði gleði og sorg.
Þegar allt var í lagi var gott að
koma til þín til Eyja, þú varst til í
að hjálpa okkur við það sem þú
gast, lána okkur bílinn eða skutla
hingað og þangað. En þegar Bakk-
us var í heimsókn kvaddi maður
eyjarnar með leiða í hjarta yfir því
að hann skyldi vera tekinn fram
yfir okkur, en þessi sjúkdómur,
alkóhólismi, virðist vera öllu yf-
irsterkari. En í minningunni
varstu góður faðir og afi þrátt fyr-
ir þessi veikindi og þú áttir alltaf
hlut í hjarta okkar og barnabörn
þín sjá nú á bak góðum afa og vini.
Þú komst líka oft til Reykjavík-
ur til okkar í heimsókn, bæði þeg-
ar þú varst að vitja lækna vegna
annarra sjúkdóma sem þú þurftir
að berjast við og líka þegar þú
komst bara í heimsókn, þá naut
maður þess að fá að hafa þig hjá
sér.
Vestmannaeyjar voru þér mjög
hjartfólgnar og þar leið þér best
og þú vildir helst hvergi annars-
staðar vera. Þrátt fyrir að börn
þín og barnabörn væru flutt til
Reykjavíkur var ekki möguleiki að
fá þig til að flytja þig um set.
Þú áttir líka góða að í Eyjum en
Guðný við hliðina og dóttir hennar
Ármey sem kallaði þig alltaf afa
voru þér ómetanlegar vinkonur og
nágrannar. Ekki má gleyma Gústa
litla sem var þér góður vinur og
reyndist þér mjög vel. Þau missa
nú góðan nágranna og vin.
Það hefði verið gaman ef tónlist-
arhæfileikar þínir hefðu fengið að
njóta sín betur, það var sama
hvaða hljóðfæri var á staðnum, þú
gast spilað á þau öll. Og ef gott
djasslag kom í útvarpinu þá
gleymdir þú stað og stund enda
átti djassinn hug þinn allan. Enda
voru djassuppákomur þín besta
skemmtun og á þeim hlóðstu oft
batteríin því hægt var að sjá
gleðina sem geislaði frá þér er þú
ræddir um þær.
Eftir að við keyptum sumarbú-
staðinn á Þingvöllum var gaman
að sjá hvað þú hafðir gaman af því
að geta rétt okkur hjálparhönd við
að dytta að honum enda undirðu
þér vel svo dögum skipti einsamall
fyrir austan þar sem þú vissir að
þetta yrði kannski framtíðarstaður
þar sem fölskyldan gæti hist með
börnin.
Eftir að þú misstir mömmu og
ömmu aðeins þrítuga að aldri árið
1971 var sem slokknað hefði að
einhverju leyti lífsneisti þinn enda
jafnaðirðu þig aldrei eftir fráfall
hennar. Því miður leitaði sjúkur
hugur eftir það oft á náðir Bakk-
usar og svo fór með þig einsog
margan góðan manninn að sjúk-
dómur þessi dró þig út úr hinu al-
menna daglega lífi oft og tíðum og
markaði djúp spor í líf þitt og sam-
skipti við þína nánustu. Hvað sem
á bjátaði stóðu þér alltaf margar
dyr opnar en það er með þetta
eins og trúna að það er eingöngu
hægt að opna dyrnar að hjálpinni
og lausninni öðrum megin. Það
skref er mörgum erfitt að taka en
handan þessara dyra er mikil
hjálp, kærleikur og ást.
En nú ert þú kominn á góðan
stað þar sem við vitum að þér líður
vel, hjá konu þinni og foreldrum.
Við söknum þín en vitum að við
hittum þig öll þegar okkar tími
kemur.
Guð geymi þig og varðveiti.
Þín
börn, tengdabörn og
barnabörn.
Elsku pabbi, fráfall þitt kom
okkur í opna skjöldu því þú hafðir
nýverið verið í rannsóknum hér
fyrir sunnan og allt virtist í himna
lagi. En svona er lífið, við vitum
aldrei hvenær kallið kemur. Við
áttum margt eftir að gera og ég
var loksins farin að nálgast þig
eftir leið sem ég vildi óska að þú
hefðir ekki skilið við á sínum tíma
þegar þú hafðir fundið hana. En
þessi leið er trúin. Við áttum sam-
an eitthvert það eftirminnilegasta
spjall sem ég man eftir sl. að-
fangadagskvöld en þá sagðir þú
mér að þú hefðir gengið veg trú-
arinnar í alllangan tíma eftir að þú
fórst í meðferð í Hlaðgerðarkoti
fyrir nokkrum árum og fórst síðan
í kjölfarið að vinna þar og lentir í
því að stýra samkomum og þannig
verið sjálfur í að miðla trúnni og
hjálpa öðrum. Þessu lýstir þú á
þann veg að þér líkaði þetta vel og
hefðir alveg getað hugsað þér að
ganga veg trúarinnar og meira að
segja hugleitt það að taka skírn.
Mikil Guðsblessun hefði það nú
orðið.
Þetta voru mér mikilvæg orð því
þessa hlið hafðir þú ekki sýnt af
þér gagnvart mér áður. En því
miður þá höfðu önnur öfl betur í
baráttunni um þína sál. Einnig
ræddum við það í fyrsta skipti að
móðir mín hafði líka tekið nokkur
skref í þessa átt en hún villtist
einnig af leið. En ástæða þess að
við fórum að ræða þessi mál var sú
að við höfðum farið í kirkju saman
fyrr um daginn, aðfangadag, í
Fíladelfíu, með Guðrúnu systur og
líkaði þér vel við samkomuna en
þessi stund verður eftirminnileg
og á eftir að bæta upp margar
miður skemmtilegar minningar úr
fortíðinni. En þú hafðir að geyma
góðan mann og í minningunni eru
líka góðar stundir en ósjaldan
minntist þú á svaðilför þá er við
fórum á Vinnslustöðvarbílnum eitt
sinn í janúar, ég þá 12 ára, til
ARI BIRGIR
PÁLSSON
✝ Hildur Bjarna-dóttir fæddist í
Hveragerði 15. júní
1953. Hún lést á
Sjúkrahúsinu í Foss-
vogi 4. febrúar síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Bjarni
Tómasson frá Hellu-
dal í Biskupstungum,
f. 17. júní 1915, d. 26.
ágúst 1993, og Guð-
rún Guðmundsdóttir
frá Blesastöðum á
Skeiðum, f. 17. des-
ember 1914, d. 22.
mars 1997. Systkini
Hildar eru: Tómas, f. 14. janúar
1939, d. 13. mars 1996; Óskar, f.
7. mars 1940, d. 31. desember
1961; Guðmundur, f. 2. febrúar
1942; Kristín, f. 29.
júní 1943, d. 15.
október 1993; Stein-
unn, f. 20. mars
1945, maki Ingi Sæ-
mundsson; Haf-
steinn, f. 20. ágúst
1950, maki Valdís
Steingrímsdóttir;
Birgir, f. 15. júní
1953; Guðrún, f. 14.
júlí 1955, maki Jón-
as Helgason; Kol-
brún, f. 12. júlí 1958,
maki Morten Otte-
sen; Björk, f. 12. júlí
1958, maki Sigurjón
St. Björnsson.
Útför Hildar verður gerð frá
Hveragerðiskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Þig faðmi liðinn friður guðs
og fái verðug laun
þitt góða hjarta, glaða lund
og göfugmennska í raun.
Vér kveðjum þig með þungri sorg,
og þessi liðnu ár
með ótal stundum ljóss og lífs
oss lýsa gegnum tár.
Vér munum þína högu hönd
og hetjulega dug,
og ríkan samhug, sanna tryggð
og sannan öðlingshug.
Guð blessi þig! Þú blóm fékkst grætt,
og bjart um nafn þitt er.
Og vertu um eilífð ætíð sæl !
Vér aldrei gleymum þér.
(Jón Trausti.)
Í dag kveðjum við með söknuði
kæra vinkonu okkar, Hildi Bjarna-
dóttur.
Árið 1982 flutti Hildur á sam-
býlið að Árvegi 8 á Selfossi og bjó
hún þar til dauðadags. Hildur fékk
lausn frá þessu lífi og veikindum
sínum aðfaranótt sunnudagsins 4.
febrúar. Þeirri líkn getum við, vin-
ir hennar, fagnað nú meðan sorg
og eftirsjá blandast öllum kærum
minningum sem við eigum um
hana. Sorgin og gleðin eru systur
og enginn getur glaðst af hjarta
nema sá sem hefur kynnst sorg-
inni, stendur einhversstaðar. Hild-
ur var einstaklega sterkur per-
sónuleiki og vissi ávallt hvað hún
vildi, hvort sem hún var við leik
eða störf. Vildi hafa allt í röð og
reglu enda mjög snyrtileg. Hún
hafði yndi af mörgu svo sem hann-
yrðum, söng, ættfræði og börnum
svo eitthvað sé nefnt.
Hildur kemur úr stórum systk-
inahóp og var fjölskyldan henni
eitt og allt. Hún átti margar og
góðar minningar frá æskuheimil-
inu sínu í Hveragerði og var hugur
hennar oft þar .
„Einstakur“ er orð
sem notað er þegar lýsa á
því sem engu öðru er líkt,
faðmlagi eða sólarlagi
eða manni sem veitir ástúð
með brosi eða vinsemd.
„Einstakur“ lýsir fólki
sem stjórnast af rödd síns
hjarta
og hefur í huga hjörtu annarra.
„Einstakur“ á við þá
sem eru dáðir og dýrmætir
og þeirra skarð verður aldrei
fyllt.
„Einstakur“ er orð sem best
lýsir þér.
(Jerri Fernandez.)
Með þessum fáu orðum viljum
við þakka Hildi samfylgdina.
Systkinum hennar og fjölskyldum
sendum við okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur. Megi björt minning
um góða konu styrkja ykkur á
stund saknaðar og sorgar. Bessuð
sé minning hennar.
Jón Sæmundur, Haraldur,
Guðmundur Karl, Baldvin,
Kristín Þóra, Anna, Hulda,
Hrafnhildur, Inga Dóra,
Guðrún, Ingveldur Hafdís,
Svanhildur, Margrét Auður
og Svava.
Það er hætt við að margur telji
að þegar fatlaður einstaklingur
kveður þennan heim sé ekki efni
til langra minningaskrifa. Hvorki
verði talin upp starfsheiti né tí-
undaðar virðingarstöður í sam-
félaginu. Það má til sanns vegar
færa, en það er bara oftast af svo
mörgu öðru að taka. Það á svo
sannarlega við Hildi Bjarnadóttur
að margs er að minnast, allt frá
bernskudögum í Hveragerði til
síðustu ára á sambýlinu á Árveg-
inum á Selfossi.
Hildur ólst upp hjá foreldrum
sínum í Hveragerði ásamt tíu
systkinum sínum.
Þrátt fyrir fötlun sína gekk hún
í grunnskóla nokkra vetur. Með
hjálp góðra manna lærði hún með-
al annars að lesa og átti það
löngum eftir að stytta henni stund-
ir síðar meir á ævinni. Eftir stutta
dvöl á Sólheimum í Grímsnesi og
Skálatúni fluttist Hildur árið 1982
ásamt Stínu systur sinni á nýstofn-
að sambýli fyrir fatlaða á Árvegi 8
á Selfossi þar sem hún bjó til ævi-
loka.
Naut hún þar einstakrar um-
hyggju og aðstoðar, ekki síst á síð-
ustu árum þegar veikindi tóku sí-
fellt stærri toll af þreki hennar.
Hildur var alla tíð tengd Hvera-
gerði sterkum taugum og þótt hún
byggi lengst af ævinnar á öðrum
stöðum var Hveragerði ávallt
„heim“ í hennar huga. Fátt vissi
hún betra en þegar einhver kom í
heimsókn og fór með hana í bíltúr
í Hveragerði, ræddi um gamla
daga og rifjaði upp sögur af
frændfólki og vinum yfir kaffibolla
í Eden. Var hún lengst af minnug
á fólk og löngu liðna atburði og gaf
hvergi eftir í samræðum þótt ein-
hver teldi sig muna betur.
Það átti raunar löngum við að
hún gaf hvergi eftir í sínum mál-
flutningi og var ekki auðsnúið eftir
að hún hafði markað sína stefnu. Í
öllum ferðum í Hveragerði voru
það fastir liðir að koma við í ein-
hverri gróðrarstöðinni og kaupa
grænmeti til þess að hafa með sér
heim og gefa sambýlisfólki sínu.
Raunar voru gjafmildi Hildar
lítil takmörk sett og fór hún helst
aldrei af bæ án þess að fullvissa
sig um að hún hefði meðferðis
næga fjármuni til þess að kaupa
gjafir handa systkinum sínum.
Gilti þá einu hvort skroppið var í
kaffi í Hveragerði eða haldið í or-
lofsferð til útlanda.
Að lokum viljum við færa starfs-
fólki á Árvegi 8 sérstakar þakkir
fyrir að búa Hildi notalegt heimili
í öll þessi ár. Einnig viljum við
þakka læknum og hjúkrunarfólki á
Sjúkrahúsinu í Fossvogi frábæra
umönnun síðustu vikur.
„Hve langt sem er milli okkar
og hversu mjög sem lífið hefur
breytt okkur, þá eru tengsl okkar
órjúfanleg. Þú verður alltaf sér-
stakur hluti af lífi okkar.“ (For-
málsorð bókarinnar „Alveg einstök
systir“ eftir Pam Brown, þýðing:
Óskar Ingimarsson.)
Guðrún, Kolbrún og Björk.
Elsku Hildur. Um huga minn
streyma minningar um þig. Efst í
huga mér er minningin um það
hvað þú varst alltaf glettin og dug-
leg að takast á við lífið og hvað þú
hafðir mikla ánægju af því að
fylgjast með því sem var að gerast
í kringum þig.
Aldrei kvartaðir þú, þótt þú
hefðir átt við mikla vanheilsu að
stríða allt þitt líf.
En nú er þessu jarðneska lífi
þínu lokið og nýtt og betra líf hef-
ur tekið við hjá þér. Nú ert þú
komin til foreldra þinna og systk-
ina, Tomma, Óskars og Stínu, þar
sem engar þjáningar eru til og eilíf
birta ríkir.
Hildur mín. Þakka þér fyrir allt.
Minningin um þig mun lifa innra
með mér. Einhvern tíma munum
við hittast aftur.
Ég vil kveðja þig með eftirfar-
andi ljóði:
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um huga minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Ég votta eftirlifandi systkinum
og fjölskyldum þeirra mína dýpstu
samúð.
Megi guð veita ykkur styrk á
þessum erfiðu tímamótum.
Bryndís Jónsdóttir.
Elsku Hildur. Í dag kveðjum við
þig vinnufélagarnir á Vinnustof-
unni. Þín verður sárt saknað en
við eigum góðar minningar um þitt
góða skap, dugnaðinn og alla kæt-
ina sem þú vaktir oft hjá okkur
með þinni léttu lund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guði þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Við þökkum Guði fyrir öll árin
sem við fengum að eiga með þér,
Hildur. Guð blessi þig og veri með
þínum nánustu.
Allir á Vinnustofunni
á Selfossi.
HILDUR
BJARNADÓTTIR
EIGI minningargrein að birtast á útfarardegi (eða í sunnudagsblaði ef
útför er á mánudegi), er skilafrestur sem hér segir: Í sunnudags- og
þriðjudagsblað þarf grein að berast fyrir hádegi á föstudag. Í miðviku-
dags-, fimmtudags-, föstudags- og laugardagsblað þarf greinin að berast
fyrir hádegi tveimur virkum dögum fyrir birtingardag. Berist grein eftir
að skilafrestur er útrunninn eða eftir að útför hefur farið fram, er ekki
unnt að lofa ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss er takmarkað getur
þurft að fresta birtingu greina, enda þótt þær berist innan hins tiltekna
skilafrests.
Skilafrestur minningargreina