Morgunblaðið - 23.03.2001, Qupperneq 65

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 23. MARS 2001 65
✝ Búi Steinn Jó-hannsson úr-
smiður fæddist 25.
júlí 1931. Hann and-
aðist á Spáni 13.
mars 2001 eftir
stutta legu en rúm-
lega árs baráttu við
lungnakrabbamein.
Búi var einkasonur
Ólafíu Sigurðardótt-
ur, sem var ættuð
frá Ketilsstöðum í
Hvammssveit, og
fyrri manns hennar,
Jóhanns Búasonar
úrsmiðs, sem var
ættaður frá Hóli í Svínadal.
Seinni maður Ólafíu var Kjartan
Klemensson frá Fremri-Hunda-
dal í Miðdölum. Dóttir þeirra og
hálfsystir Búa er Guðríður Erla,
búsett í Danmörku. Seinni kona
Jóhanns Búasonar var Ellen, af
þýskum ættum. Þau voru barn-
laus. Ellen fluttist til Þýskalands
eftir lát Jóhanns 1967.
Búi kvæntist árið 1953 Mar-
gréti Sigurðardótt-
ur, f. 1. des. 1931,
og áttu þau saman
tvö börn, Sigurð
Örn, f. 15. apríl
1952, og Elsu
Hrönn, f. 26. okt.
1953. Þau skildu
eftir fárra ára
hjónaband. Önnur
kona Búa var Guð-
björg Edda Guð-
mundsdóttir. Þeirra
börn eru Aldís, f. 2.
mars 1961, og Jó-
hann, f. 31. jan.
1965. Þau skildu.
Fyrir um áratug kvæntist Búi
eftirlifandi eiginkonu sinni,
Dóru, sem er ættuð frá Perú.
Þau bjuggu síðustu vetur á
Spáni, en dvöldu á heimili sínu í
Reykjavík á sumrin. Sonur
þeirra er Victor Óli, f. 17. nóv.
1994. Búi átti alls nítján afkom-
endur, fimm börn, tólf barna-
börn og tvö barnabarnabörn.
Bálför Búa fór fram 15. mars.
Mig langar með þessum orðum
að minnast Búa, tengdaföður míns,
þótt ég telji aðra til þess hæfari að
skrifa um ævi hans og ættir.
Búi tók sig til fyrir nokkrum ár-
um ásamt Dóru og svo seinna Óla
litla, og heimsótti okkur Sigurð og
börnin norður í Eyjafjörð. Sam-
bandið hafði verið nokkuð slitrótt,
en eftir að hann settist í helgan
stein, fyrir um fimm árum, urðu
ferðirnar tíðari. Við áttum nokkrar
ánægjulegar ferðir saman, t.d. út í
Fjörður, Flateyjardal, inn í Leyn-
ingshóla í Eyjafirði og víðar um
Norðurlandið. Og nokkrar ferðir
fórum við austur fyrir fjall og um
Suðurlandið. Hann hafði mikinn
áhuga á landinu, brá sér í stang-
veiði með Sigga á meðan við hin
settumst í berjamó og naut þess
að sitja í sólinni, hann var mikill
sóldýrkandi. En ferðirnar sem við
áttum eftir að fara og talað hafði
verið um á góðum stundum, förum
við ekki í bráð, þar sem kallið kom
svo afgerandi og ótímabært.
Það er auðvelt að lýsa Búa, hann
var hár og grannur, bar sig sér-
staklega vel, hafði silfurhvítt, þétt
hár, og athugul augu. Hann naut
þess að klæðast smekklega og
hafði unglegt útlit fram á síðasta
dag. Hann var sterkur persónu-
leiki, yfirvegaður en frekar dulur
um sjálfan sig. Hann hafði sér-
staklega gott minni, bæði á menn
og málefni, fylgdist vel með og
miðlaði skoðunum sínum, svo gam-
an var á að hlýða. Þeir feðgar
ræddu gjarnan um ættir sínar,
sem komu úr Borgarfirði og Döl-
unum. Búi sagði einkar skemmti-
lega frá litríkum persónum, og
sérstæðum „karakterum“, sem
auðguðu lífið. Hann talaði minnst
um sjálfan sig, en var því duglegri
að spyrja okkur þegar færi gafst.
Öll okkar samskipti við þau
hjónin og Óla litla byggðust á
gagnkvæmum heimsóknum og
samveru til skemmtunar og
ánægju, langt frá öllu dægurþrasi
og áhyggjum daglegs lífs. Þau
hjón voru sérstaklega góðir gestir
og góð heim að sækja. Þau sendu
okkur bæði að sunnan og utan frá
Spáni skemmtilegar gjafir, sem
glöddu bæði munn og augu. Allt
það erum við mjög þakklát fyrir
og ekki síst fyrir samveruna síð-
asta sumar á heimili þeirra á
Torrevieja, þar sem þau höfðu vet-
ursetu og Victor Óli gengur í
skóla. Við gátum átt nokkrar
stundir með þeim þar, ásamt Elsu
og Jóhanni og fjölskyldum þeirra.
Það var vitað að hverju stefndi
með veikindin og því verða þessar
stundir okkur dýrmæt minning.
Þrátt fyrir þessi illvígu veikindi,
var ekki að sjá annað en að Búi
væri hress og í góðu jafnvægi.
Hann var þá á sterkum lyfjum og
fór reglulega til eftirlits á nær-
liggjandi sjúkrahús. Við skynjuð-
um að róðurinn var oft erfiður, en
hann valdi þetta hlutskipti; að vera
þarna úti fjarri sínu kunnuga um-
hverfi hér heima. Það lýsir einnig
því sjálfstæði sem hann skapaði
sér, að vera öðrum óháður og fara
sínar eigin leiðir. Það var honum
mjög mikilvægt og Dóra gaf hon-
um það svigrúm sem hann þurfti.
Þar hafði hann fágætan lífsföru-
naut sem Dóra var, svo þolinmóð,
hlý og jákvæð. Hann lét það líka
óspart í ljósi hversu þakklátur
hann var fyrir sína „alveg einstöku
konu“.
Búi hafði um skeið lítið sem ekk-
ert samband, en þegar þær dyr
opnuðust, kom það okkur á óvart
hve áhugasamur hann var um okk-
ar daga, um börnin og nú síðast
um barnabarnabörnin tvö. Þau
heimsótti hann s.l. haust, á einum
af síðustu dögunum hér heima.
Hann bankaði upp á eitt kvöldið
og settist í stofuna hjá dóttur okk-
ar í Keflavík, til að hitta þessa
yngstu afkomendur sína. Þau litlu
tvö; Elma Rósný, eins árs, og Sig-
urður Leó, þriggja ára, tóku þess-
um myndarlega langafa sínum sér-
staklega vel og settust hjá honum í
sófann, eins og hann væri þeirra
besti vinur.
Á starfsferli sínum gegndi Búi
fjölbreyttum störfum og stundaði
einnig margs konar áhugamál.
Hann var athafnamaður og áhuga-
samur safnari, átti t.d. fallegt
steinasafn. Um skeið stundaði
hann fag sitt, úrsmíði og jafnhliða
föstu starfi fékkst hann um árabil
við húsasmíðar og viðskipti á því
sviði. Undir það síðasta var hann
starfsmaður hjá Póstinum. Sem
lítið dæmi um viðfangsefni hans á
lífsleiðinni má nefna, að þegar
hann kynntist Dóru, fór hann í
spænskunám og náði góðum tök-
um á málinu. Það óx honum ekki í
augum að bæta við sig tungumáli á
efri árum.
Við minnumst Búa með þakklæti
og virðingu og biðjum honum
blessunar og friðar á æðra tilveru-
stigi. Ég og fjölskylda mín vottum
Dóru og Óla einlæga samúð okkar.
Þórunn Erla Sighvats,
Akranesi.
BÚI STEINN
JÓHANNSSON
✝ Ari BjörgvinBjörnsson fædd-
ist að Bollastöðum í
Blöndudal 29.5.
1924. Hann lést á
Landspítala, Foss-
vogi,12. mars síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Björn Ei-
ríkur Geirmundsson
bóndi, f. 25.5. 1891,
d. 7.2. 1963, og kona
hans Guðrún Jónína
Þorfinnsdóttir, f.
9.11. 1895, d. 1.12.
1994. Systkini hans
eru Jón Konráð, f.
3.12. 1918, Geir Austmann, f.
20.2. 1920, Garðar, f. 4.7. 1921,
Helga Svana, f. 8.3. 1923, Ing-
ólfur Guðni, f. 6.1. 1930, Hjördís
Heiða, f. 2.4. 1938.
Ari kvæntist eftirlifandi eig-
inkonu sinni Hildigard Stein
Björnsson, f. 19.11. 1919, hinn
17.6. 1950. Þau eignuðust fimm
börn. Þau eru 1)
Björn, f. 4.6. 1950,
búsettur í Reykja-
vík. 2) Héðinn, f.
15.10. 1951, kona
hans er Kristín
Ólafsdóttir, þau eru
búsett í Reykjavík.
3) Guðrún, f. 18.11.
1952, hennar maður
er Helgi Theodór
Andersen, þau búa í
Grindavík. Dóttir
Guðrúnar er Hafdís
Huld, f. 7.12. 1976,
sambýlismaður
hennar er Rúnar
Þór Snorrason, f. 22.8. 1974. Þau
eru búsett að Kálfafelli í Vestur-
Skaftafellssýslu. 4) Hörður, f.
23.2. 1956 og 5) Hilmar, f. 15.2.
1957, þeir eru báðir búsettir í
Reykjavík.
Útför Ara Björgvins hefur far-
ið fram í kyrrþey að ósk hins
látna.
Hann Ari föðurbróðir okkar er
látinn eftir erfið veikindi og langar
okkur frændfólk hans á Hornafirði
að minnast hans með nokkrum orð-
um. Við vorum svo lánsöm að fá að
kynnast Ara á síðari hluta ævi
hans. Þó að við værum alltaf mjög
vel meðvituð um frændfólk okkar í
föðurætt, sem að stórum hluta bjó í
Reykjavík, var það ekki fyrr en
hringvegurinn um Skeiðarársand
opnaðist að við fórum að kynnast
því betur og það fór að koma í
heimsókn í sveitina okkar í Horna-
firði. Við minnumst Ara sem mikils
náttúruunnanda. Það var venja
hans þegar hann kom í Hornafjörð
að fara einn í gönguferðir til þess
að hlusta eftir söng náttúrunnar og
horfa á okkar fallega umhverfi sem
hann kunni svo vel að meta.
Við höfðum það oft á orði að þeg-
ar Ari hafði boðað komu sína þá
brást það ekki að sólin færi að
skína og umhverfið skartaði sínu
fegursta. Þess vegna hittist svo á
að hann komst oft í heyskap og
naut hann þess sem sveitamaður að
fylgjast með.
Ari var hógvær að eðlisfari en
glaður og skemmtilegur sögumaður
þegar því var að skipta. Við systk-
inin nutum þess að sitja og hlusta á
hann og föður okkar segja gamlar
sögur frá bernskuárum þeirra norð-
ur í Húnavatnssýslu. Þá var oft
glatt á hjalla í eldhúsinu í Græna-
hrauni.
Oft þegar við vorum að heim-
sækja Guðrúnu ömmu okkar sem
bjó á Hrafnistu við Laugalæk í
Reykjavík þá gekk hún með okkur
yfir holtið í heimsókn til Ara og
Hildu á Kleppsveginum. Amma
vissi að þar var allaf gott að koma.
Þá komum við oft í heimsókn á loft-
ið í Raftækjastöðinni þar sem Ara
var jafnan að finna við vinnu sína
og alltaf gaf hann sér tíma til þess
að spjalla og spyrja frétta að aust-
an.
Kæri frændi, við kveðjum þig
með hlýhug og geymum minningu
þína í hugum okkar. Hildu, börn-
unum ykkar, tengdabörnum, Haf-
dísi og öðrum aðstandendum vott-
um við innilega samúð og biðjum
góðan guð að vera með ykkur.
Frændfólkið á Hornafirði.
ARI BJÖRGVIN
BJÖRNSSON
5 

 *
     / *  3  
0
+3+
 
 

0 /

" / 


/





7=#%#<<#)77
 3!  00 
 + C
<; *!"
#-

*
  789 ! .
 4"

 , 
&

"
 
.
 4"

:)4

 ! 
)
/
+3"

;
<  #<"< 0 0 
< < 0 0 
8 *6 00 
1 < 0 0 
0  "+ 00!
 +   #"<"' ! (08 "' !

 <"D ! 2"D !
+  "< 0 0   #" 00!
   !     "
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er
móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru
nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í
úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í
bréfasíma 569 1115, eða á netfang þess
(minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið
greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina
fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við með-
allínubil og hæfilega línulengd – eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.