Morgunblaðið - 18.05.2001, Blaðsíða 42

MINNINGAR
42 FÖSTUDAGUR 18. MAÍ 2001 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Jón Hólmgeirs-son fæddist í
Flatey á Skjálfanda
15. mars 1934. Hann
lést 11. maí síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Hólmgeir Jón-
atansson, f. 6. mars
1899, d. 18. nóvem-
ber 1983, og Nanna
Jónsdóttir, f. 27.
febrúar 1903, d. 18.
júlí 1956. Bróðir
Jóns var Bragi, f.
19.3. 1932, d. 14.2.
1990.
Hinn 9. maí 1955
kvæntist Jón eftirlifandi eigin-
konu sinni, Fanneyju Guðmunds-
dóttur, f. 22.5. 1934. Foreldrar
hennar eru Guðmundur Guð-
mundsson, f. 10.5. 1905, d. 14.9.
1981, og Sigrún Guðmundsdóttir,
f. 23.1. 1915. Synir Jóns og Fann-
eyjar eru: 1) Guðmundur, f. 25.5.
1954, maki Alda Bogadóttir, f. 3.2.
1953. Sonur Guðmundar er Krist-
ján Karl, f. 12.9. 1976, sambýlis-
Samúel Þór, f. 9.5. 1988, og Loftur
Rúnar, f. 4.11. 1991. 5) Bragi, f.
29.9. 1962, maki Marta Ríkey Hjör-
leifsdóttir, f. 23.4. 1965. Börn
þeirra eru Hjörleifur, f. 20.7. 1992,
Nanna Dóra, f. 24.10. 1995, og
Hrafnhildur, f . 24.9. 2000.
Jón ólst upp í Flatey og stundaði
þar sjómennsku frá unga aldri. Á
18. aldursári fór hann á vertíð í
Vestmannaeyjum og kynntist þar
eftirlifandi eiginkonu sinni. Jón og
Fanney hófu búskap í Flatey árið
1954 og bjuggu þar í 7 ár. Jón
veiktist af berklum og varð það til
þess að hann flutti með fjölskyldu
sína til Grindavíkur árið 1961.
Fyrst eftir að Jón flutti til Grinda-
víkur stundaði hann verkamanna-
vinnu, en var síðan á sjó til ársins
1964. Þá hóf hann störf á skrif-
stofu Grindavíkurhrepps. Hann
varð síðan bæjarritari þegar
Grindavík fékk kaupstaðarrétt-
indi og gegndi því starfi til dauða-
dags. Á tímabili átti hann sæti í
bæjarstjórn samhliða starfi sínu.
Jón var félagslyndur og tók þátt í
ýmsum félagsstörfum og gegndi
mörgum trúnaðarstörfum því
tengdu.
Útför Jóns fer fram frá Grinda-
víkurkirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
kona Sigríður Fjóla
Benonýsdóttir, f. 22.8.
1974. Dóttir Kristjáns
er Þóra Lilja, f . 5.8.
1996. Dóttir Kristjáns
og Fjólu er Svava
Lind, f. 2.5. 1998. Börn
Guðmundar og Öldu
eru: Jón Fannar, f.
4.12. 1980, Guðrún
Helga, f. 11.11. 1983,
og Arnar Freyr f. 4.2.
1987. 2) Hólmgeir, f.
14.8. 1955, maki
Helga Auður Jóns-
dóttir, f. 12.3. 1957.
Börn þeirra eru
Ágúst, f. 31.12. 1982, Jón Helgi, f.
27.5. 1988, og Fanney Elsa, f. 22.7.
1992. 3) Hörður, f. 17.4. 1959, maki
Helga Dagmar Guðmundsdóttir, f.
21.9. 1951. Börn Helgu eru Berg-
lind Hrafnkelsdóttir, f. 26.4. 1970,
og Dóra Dís Hjartardóttir, f. 18.9.
1975. 4) Smári, f. 22.7. 1960, maki
Sigríður Loftsdóttir, f. 22.4. 1960.
Börn þeirra eru Anna Guðrún, f.
7.7. 1981, Atli Davíð, 12.7. 1983,
Það kom fjölskyldunni í opna
skjöldu þegar faðir okkar og tengda-
faðir lést skyndilega að morgni föstu-
dagsins 11. maí síðastliðins. Hann
hafði veikst fyrr í vikunni og var talið
að um umgangspest væri að ræða.
Engan grunaði að meiri alvara væri á
ferðinni. En svona er lífið. Okkur er
gefið og frá okkur er tekið. Einhver
hlýtur tilgangurinn að vera þótt okk-
ur sé hulin ráðgáta hvers vegna hann
var kallaður svo skyndilega á brott.
Faðir okkar starfaði mikið í félags-
málum og var m.a. í Lionsklúbbi
Grindavíkur og gegndi þar trúnaðar-
störfum. Fljótlega eftir að fjölskyldan
flutti til Grindavíkur varð hann með-
hjálpari við kirkjuna og gegndi því
starfi um árabil. Síðustu árin var
hann formaður sóknarnefndar. Einn-
ig tók hann um tíma þátt í bæjarpóli-
tík og starfaði með Alþýðuflokknum
sem þá var og var fulltrúi flokksins í
bæjarstjórn.
Sem sóknarnefndarformaður hafði
faðir okkar málefni kirkjugarðsins á
sinni könnu. Hann var nýbúinn að
sýna okkur tillögu að stækkun garðs-
ins vegna þess að lítið pláss var eftir í
honum. Ekki hefur hann grunað þá að
hann ætti eftir að lenda í því litla
plássi sem eftir er í garðinum. Faðir
okkar og tengdafaðir var góður ráð-
gjafi og leiðbeinandi og alltaf gott að
leita til hans þegar á þurfti að halda.
Fjölskyldan var samhent og hafði
gaman af því að ferðast saman. Í
minningunni rifjast upp mörg atvik
úr æsku okkar bræðranna því tengd.
Árið 1966 eignaðist fjölskyldan sinn
fyrsta bíl. Í hvert sinn sem færi gafst
var farið í tjaldútilegur um landið.
Ferðalag norður í land var fastur lið-
ur á sumrin. Hin síðari ár ferðuðust
foreldrar okkar um á húsbíl og var al-
gengt að fjölskyldan mælti sér mót á
einhverjum stað til að eyða helginni
saman. Eitt af því sem lengi hefur
verið á dagskrá, en komst því miður
ekki í verk, var að fara öll saman til
Flateyjar til að rifja upp minningar
frá æskuslóðunum. Hann hafði sterk-
ar taugar til Flateyjar og Flateyjar-
dals enda alinn upp á þeim slóðum.
Foreldrar okkar og tengdaforeldr-
ar voru ákaflega samrýnd. Hann
kveið svolítið fyrir starfslokum sínum
að þremur árum liðnum enda vanur
því að hafa mikið að gera. Ráðgert var
að endurnýja gamlan sumarbústað
sem þau áttu og var búið að ganga frá
kaupum á nýju sumarhúsi sem koma
átti í stað þess gamla. Þar var fyr-
irhugað að eyða nokkrum tíma þar
eftir að starfslok yrðu.
Það er svo margt sem leitar á hug-
ann þegar rifjuð eru upp samskipti
okkar í gegnum tíðina. Við kveðjum í
dag góðan föður og tengdaföður og
einnig góðan vin og félaga sem reynst
hefur okkur vel á lífsleiðinni. Elsku
mamma. Missir þinn er mikill. Við
biðjum góðan Guð að gefa þér og okk-
ur styrk til að takast á við þá sorg sem
nú ríkir í fjölskyldunni.
Synir og tengdadætur.
Elsku afi, nú ertu farinn frá okkur
svo óvænt en eftir sitja góðar minn-
ingar sem við munum varðveita.
Þú skilur eftir auðlegð þá
sem enginn tekið fær;
ást í hjarta, blik á brá
og brosin silfurtær.
Mesta auðinn eignast sá
er öllum reynist kær.
(G.Ö.)
Elsku afi, við þökkum þér fyrir allt.
Barnabörn og barnabarnabörn.
Bláir eru dalir þínir
byggð mín í norðrinu,
heiður er þinn vorhiminn,
hljóðar eru nætur þínar,
létt falla öldurnar
að innskerjum
– hvít eru tröf þeirra.
(Hannes Pétursson.)
Af einhverjum ástæðum kemur
mér þessi stemmning í hug þegar ég
reyni að binda hugsanir mínar í orð og
kveðja Jón Hólmgeirsson. Kannski
vegna þess að Jón var fæddur og upp-
alinn fyrir norðan, í Flatey á Skjálf-
anda, þar sem dalirnir eru bláir um
óttubil þegar himinninn er heiður á
vorin. Gildir þá einu hvort heldur litið
er til Flateyjardals eða austur um
Skjálfanda. Kannski vegna þess að
hugur hans var heiður eins og vor-
himinn. Kannski er það líka vegna
þess að trúmennska hans gagnvart
því sem honum var falið að annast,
fjölskyldunni og ævistarfinu, var
óendanleg eins og hin bláa vornótt í
Flatey.
Þótt öldurnar falli létt á vormorgni
er jafnan falinn í trafi þeirra trega-
blandinn þungi hins hverfula og sjá –
þær geta risið og brotnað þegar
minnst varir, síðan er allt kyrrt eins
og áður. Maður heldur næstum því að
ekkert hafi gerst, en svo opnast augu
manns.
Við þekktumst ekki fyrir norðan
við Jón, því ég var stráklingur þegar
hann var á Húsavík að lesa til gagn-
fræðaprófs. Þó bjuggum við í sömu
götu, eitt hús á milli okkar. Hann bjó í
Flateyjarhúsinu og ég á Hringbraut
11. Fljótlega eftir að ég fór að starfa
að sveitarstjórnarmálum bar fundum
okkar Jóns saman. Hann spurði til
fólksins við Skjálfanda, hann sagði
mér sögur af fólki sem við þekktum
báðir, hann rifjaði upp minningar.
Það var gaman að sitja með Jóni,
hann var góður sögumaður og hann
unni sinni heimabyggð og sínum
frændgarði úr Flatey.
Og ekki var það fyrirséð á sínum
tíma að þessir tveir drengir á Hring-
brautinni á Húsavík, gagnfræðingur-
inn ungi og fimm eða sex ára strák-
pjakkur, sonur Njáls kennara, ættu
eftir að starfa náið saman á öndverðu
landshorni. En svo fór það nú samt.
Eiginlega kynntist ég Jóni ekki vel
fyrir en við hjónin fluttum hingað til
Grindavíkur. Jón hafði gegnt starfi
bæjarstjóra sumarið 1998 og hann tók
því á móti mér þegar ég kom hér til
starfa síðari hluta ágúst það ár.
Jón Hólmgeirsson hóf störf á skrif-
stofu Grindavíkurhrepps árið 1964.
Hann hefur því helgað bænum krafta
sína mestan hluta starfsævinnar eða
hátt á fjórða áratug. Frá því Grinda-
vík varð kaupstaður árið 1974 hefur
Jón gegnt starfi bæjarritara. Jón hef-
ur því starfað með öllum bæjarstjór-
um sem setið hafa í Grindavík. Jón
var einstaklega trúr og vinnusamur
starfsmaður, jákvæður og prúður í
samskiptum við samstarfsfólk og við-
skiptavini. Hann naut virðingar. Mér
var mikill styrkur að þekkingu hans
þegar ég kom til starfa sem bæjar-
stjóri. Það var nánast hægt að fletta
upp í honum eins og alfræðiorðabók
um menn og málefni í Grindavík. Jón
átti sérstaklega auðvelt með að kenna
og leiðbeina og gerði það af eðlislægri
hógværð. Hann lét sér hvergi bregða
þótt maður spyrði tvisvar um sama
hlutinn en svaraði og leiðbeindi skil-
merkilega og af sömu hógværð. Jón
var stærðfræðingur frá náttúrunnar
hendi, hann skildi tölur og kunni með
þær að fara og útkoman var honum
eins og opin bók. Við vinnufélagarnir
á bæjarskrifstofunni söknum vinar og
félaga, við söknum dugandi starfs-
manns sem hafði yfirgripsmikla
þekkingu á allri starfsemi bæjar-
félagsins, enda hafði hann að mörgu
leyti byggt upp og mótað vinnuað-
ferðir og skipulag verkefnanna. Við
þökkum þér Jón fyrir góða vináttu.
Jón var félagslyndur, glaður á
góðri stund og hafði yndi af samvist-
um við fólk. Hann var mikill félags-
málamaður, heill og sannur Alþýðu-
flokksmaður og sat í bæjarstjórn
Grindavíkur um nokkurra ára skeið.
En það var þó með fjölskyldunni sem
hjarta Jóns sló heitast. Það var auð-
séð að samband þeirra Fanneyjar var
gott. Ástin hafði greinilega þroskast
og dafnað í nærri fimm áratuga
hjónabandi. Þess vegna leið manni
svo vel í návist þeirra. Þau voru sam-
hent og fjölskylduböndin traust.
Drengirnir þeirra fimm eru vel gerðir
menn og bera svipmót þess að hafa al-
ist upp í samheldinni fjölskyldu.
Nú þegar aldan hefur risið svo
óvænt og brotnað á þessari fjölskyldu
er harmur að henni kveðinn og sorgin
sár.
Þegar þú ert sorgmæddur, skoðaðu þá huga
þinn og þú munt sjá, að þú grætur vegna
þess, sem var gleði þín.
(Spámaðurinn – Kahlil Gibran.)
Ég kveð þig Jón minn með virðingu
og þökk. Ég bið þess að hinn hæsti
höfuðsmiður himins og jarðar fylgi
þér undir vorhimni um bláa dali til
austursins eilífa.
Við Sigurbjörg vottum þér kæra
Fanney, sonum ykkar, tengdadætr-
um og barnabörnum okkar dýpstu
samúð. Ég flyt einnig innilegar sam-
úðarkveðjur frá vinnufélögum hjá
Grindavíkurbæ.
Einar Njálsson.
Það er okkur huggun
þó mikið sé misst
að minningar geymum við bjartar.
Við eigum það traust fyrir trúna á Krist
að tryggðin þíns göfuga hjarta
er sterkari en dauðinn, sem leysti þitt líf,
og læknirinn besti er vernd þín og hlíf.
(Höf. ók.)
Lífsferillinn er á enda runninn,
ævidegi er lokið án ævikvölds. Jón
Hólmgeirsson átti einungis starfsdag
og byrjaði ungur að vinna. Það er dýr-
mætt samfélaginu að eiga þá menn að
sem starfa í trausti á Drottin, finna
sig samverkamenn hans og vinna í trú
á handleiðslu hans fyrir kirkju sem og
bæjarfélag. Jón var einn slíkra
manna.
Jón Hólmgeirsson var afar ábyrg-
ur maður, traustur og þægilegur og
vann öll sín störf af stakri prýði og því
voru honum falin mörg ábyrgðar-
störf. Fljótlega eftir að hann fór að
vinna í landi árið 1964 varð hann með-
hjálpari við Grindavíkurkirkju og
gegndi hann því starfi í yfir tuttugu
ár. Hann sat í sóknarnefnd í um þrjá-
tíu ár og var formaður frá árinu 1990.
Hann tók við formennsku af Svavari
Árnasyni og gerði það eins og annað
svo sómi var að. Jón var einn af frum-
kvöðlum þess að farið var út í það að
reisa hér nýja kirkju og vann ötullega
að því máli. Hann var gjörkunnugur
innviðum kirkjustarfsins og hafði
góðan skilning á breyttum þörfum og
nýjum þáttum í starfinu.
Jón var farsæll sóknarnefndarfor-
maður, hann var reglusamur um alla
hluti og ætíð mátti reiða sig á það að
fundað væri í sóknarnefnd fyrsta
fimmtudag í mánuði. Hann var vel
inni í öllum málum og leysti úr hverj-
um vanda á farsælan hátt. Hann var
maður sátta og friðar og vann allt af
hógværð og lítillæti og var sannur
kirkjunnar þjónn. Hann var vakinn
og sofinn í því að hugsa um kirkjuna
sína og var allt í góðu lagi hvort held-
ur var um að ræða fjármál eða viðhald
í kirkju eða kirkjugarði. Í einkalífinu
var Jón gæfusamur og voru þau hjón
samrýmd og nutu lífsins saman, ferð-
uðust mikið og höfðu af því yndi.
Fallinn er frá kær vinur og félagi
og verður skarð hans vandfyllt. Við
færum hann Guði með þakklæti fyrir
allt það sem hann var með lífi sínu.
Sóknarnefnd og starfsfólk Grindavík-
urkirkju vottar Fanneyju, sonunum
og fjölskyldum þeirra sínar innileg-
ustu samúðarkveðjur og biður Guð að
styrkja þau í sorginni.
Jóna Kristín Þorvaldsdóttir,
Stefanía Ólafsdóttir.
Kveðja frá Alþýðuflokksfélagi
Grindavíkur
Vinur okkar Jón Hólmgeirsson er
látinn langt um aldur fram.
Hann kom inn í stjórn Alþýðu-
flokksfélags Grindavíkur árið 1970 en
varð bæjarfulltrúi árið 1974 og gegndi
því hlutverki í þrjú kjörtímabil, hann
sótti mörg landsþing Alþýðuflokksins
og var í kjördæmisráðum um árabil.
Allt frá árinu 1992 og fram til dauða-
dags var hann gjaldkeri Alþýðu-
flokksfélags Grindavíkur. Á þessum
árum var mikið uppbyggingarstarf
hjá félaginu, það hafði lengi verið
draumur Jóns að koma upp viðunandi
aðstöðu til fundahalda og annarra
félagsstarfa. Hann sá alltaf fyrir sér
að jafnaðar- og félagshyggjumenn
yrðu sameinaðir, sem varð að veru-
leika fyrir kosningar 1998 þegar
Grindavíkurlistinn var stofnaður.
Þegar litið er til baka eru fyrstu orðin
sem koma upp í hugann heiðarleiki og
nákvæmni, en það var hans aðals-
merki.
Sendum fjölskyldu hans innilegar
samúðarkveðjur.
Fyrir hönd Alþýðuflokksfélags
Grindavíkur
Sigurður Gunnarsson.
Nú er fallinn frá félagi úr okkar
röðum sem mikil eftirsjá er í. Jón var
virkur félagi í Alþýðuflokknum um
margra ára skeið og var um tíma bæj-
arfulltrúi þess flokks. Þegar samein-
ing Alþýðuflokks, Alþýðubandalags
og óháðra í Samfylkingarfélag
Grindavíkurlistans átti sér stað var
Jón ávallt innan handar þegar leita
þurfti ráða og mikil virðing var borin
fyrir öllu því sem hann lagði fram. Jón
vildi ekki láta mikið fyrir sér fara en
þegar hann tók til máls var því veitt
athygli enda flutti hann ávallt mál sitt
á yfirvegaðan og málefnalegan hátt.
Betri kennara í heimi stjórnsýslu er
vart hægt að hugsa sér því hann var
viskubrunnur í þeim efnum sem hægt
var að treysta á. Það var því mikil-
vægt fyrir okkur sem nú stöndum að
Samfylkingarfélagi Grindavíkurlist-
ans að fá að njóta samvistar við svo
mætan mann og mun hann verða okk-
ur fyrirmynd um ókomna tíð. Ekki
var síður ánægjulegt að fá að vera
samferðarmenn Jóns utan stjórnmál-
anna þar sem hann lék á als oddi ef sá
var á honum gállinn. Fyrir þennan
tíma viljum við þakka og óskum þess
af öllu hjarta að almáttugur Guð
styrki eiginkonu hans, fjölskyldu og
vini í þeirra miklu sorg. Minningin um
góðan mann mun lifa.
Fyrir hönd Samfylkingarfélags
Grindavíkurlistans,
bæjarfulltrúar félagsins.
Kveðja frá Lionsklúbbi
Grindavíkur
Það kom eins og reiðarslag er sú
frétt barst að Jón Hólmgeirsson væri
látinn.
Það er alltaf sárt að missa góðan
samferðafélaga, ekki síst þegar hann
er skyndilega kallaður og sárast þeim
er næst standa. Þannig er tilveran að
enginn veit sinn vitjunarstað. Jón var
fæddur 15. mars 1934, sonur
hjónanna Hólmgeirs Jónatanssonar
og Nönnu Jónsdóttur á Flatey á
Skjálfanda. Þar ólst hann upp og sjó-
mennska því aðalstarfið. Eins og títt
var á þeim tíma fóru sjómenn gjarna
til fiskibæjanna við suðurströndina á
vetrarvertíð og varð auðvitað misjafn-
lega gott til fanga eins og gengur.
Á vertíð í Vestmannaeyjum höguðu
örlögin því þannig að Jón fékk sinn
stærsta bónus í lífinu er hann hitti eft-
irlifandi eiginkonu sína, Fanneyju
Guðmundsdóttur. Þau hófu búskap í
Flatey og giftu sig 9. maí 1955.
Til að gera langa sögu stutta flutt-
ust þau til Grindavíkur árið 1961. Þau
keyptu húsið Túngötu 5 og byggðu
þar upp sitt framtíðarheimili. Þar ólu
þau upp fimm mannvænlega syni og
eru fjórir þeirra giftir og búsettir í
Grindavík og einn í Reykjavík.
Þegar Jón og Fanney fluttu hingað
til Grindavíkur mun íbúatala hafa ver-
ið um átta hundruð og mikil gróska að
verða í alls konar félagsstarfsemi
þrátt fyrir slæma aðstöðu. Eitt af
þeim félögum og klúbbum sem stofn-
uð voru um og eftir 1960 var Lions-
klúbbur Grindavíkur.
Þegar Jón gerðist félagi þar, árið
1967, var klúbburinn aðeins tveggja
ára og því enn í mótun. Það kom fljótt
í ljós að þar fór maður sem skipa
myndi sér í raðir þeirra er best og öt-
ulast störfuðu í klúbbnum og varla á
nokkurn hallað þótt sagt sé að hann
hafi orðið einn af sterkustu burðar-
ásum klúbbsins um árabil. Það undir-
strikuðu félagarnir með því að veita
honum æðsta heiðursmerki sem Lion
veitir fyrir störf unnin í þágu hreyf-
ingarinnar.
Á ferli sínum gegndi hann fjöl-
mörgum stjórnunar- og trúnaðar-
störfum fyrir klúbbinn, sem hann
JÓN
HÓLMGEIRSSON



    

 

  




 


    
  


  

 
 

  !!!" !!!#