Morgunblaðið - 18.05.2001, Blaðsíða 58

58 FÖSTUDAGUR 18. MAÍ 2001 MORGUNBLAÐIÐ






 


 



  
  
 
 




 





 
 !"


 



#  


 

$%"%&"

'"
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100  Símbréf 569 1329
Í RÍKISSJÓNVARPINU 22. apríl
síðastliðinn var þáttur undir stjórn
Péturs Matthíassonar fréttamanns.
Viðmælendur hans voru Þorgerður
K. Gunnarsdóttir alþm. og Katrín
Júlíusdóttir sem mér skilst að sé for-
maður ungra jafnaðarmanna. Rætt
var um Evrópumálin.
Þorgerður var á því að best væri
að fara varlega í þessi mál o.s.frv. en
Katrín Júlíusdóttir talaði fyrir fullri
aðild Íslands að Evrópusambandinu.
Þorgerður benti á að fiskveiðimálin
væru mikið vandamál hvað snerti
inngöngu okkar í sambandið og erfitt
myndi vera að fá ívilnanir varðandi
þau, en Katrín virtist ekki telja það
mikið mál. Í því sambandi sagði hún
hins vegar: „Ég tel vafalaust að við
gætum hugsanlega fengið ívilnanir!“
Og ég tók eftir því að hún hikaði ögn
við í miðri setningunni en skaut svo
orðinu „hugsanlega“ inn í hana.
Hvers konar setning er þetta eig-
inlega? Fyrst er haft orðið „vafa-
laust“ og síðan orðið „hugsanlega“
um einn og sama hlutinn! Er það á
slíkum forsendum sem ungkratar
vilja að við förum inn í Evrópusam-
bandið? Að það verði hugsanlega
komið eitthvað til móts við okkur?
Þegar Thorbjörn Jagland var hér
á ferð fyrir skömmu, sagði hann að
fiskveiðistefna Evrópusambandsins
væri helsti þröskuldurinn í vegi fyrir
inngöngu Norðmanna. Hann var þá
spurður hvort hann teldi ekki að
hægt væri að fá fram breytingar á
henni. Svar Jaglands var einfaldlega
nei. Hann var ekkert að skafa utan af
því. Ég veit þó ekki annað en hann
hafi verið talsmaður inngöngu í sam-
bandið, eins og flestir flokksmenn
hans. En norskir þjóðarhagsmunir
virðast þó tala eitthvað til hans líka.
Auðlind sjávarins, undirstaða ís-
lenskrar velmegunar, verður ekki í
okkar höndum eftir Evrópusam-
bandsaðild. Það er augljóst mál.
Ég hef hitt menn sem eru orðnir
svo yfir sig þreyttir á kvótakerfinu,
að þeir segja: „Mér er alveg sama
hvort auðlindin er í höndum ís-
lenskra sægreifa eða einhverra há-
karla úti í Brussell!“
Það hlakkar jafnvel í sumum yfir
því að sægreifarnir hljóti að fara illa
út úr því ef við göngum í Evrópusam-
bandið.
Slíkar skoðanir eru mjög varhuga-
verðar frá þjóðlegu sjónarmiði.
Auðlindin er þjóðareign og kvóta-
kerfið verður að breytast úr sérhags-
munakerfi í heildarhagsmunakerfi.
Það verður aldrei sátt um það eins og
það er. En að hugsa sér það sem
lausn frá kvótakerfinu að ganga í
Evrópusambandið er hins vegar út í
hött.
Gætum að málstað okkar. Gætum
okkar á málflutningi þeirra sem nota
orðið „vafalaust“ en smeygja svo
orðinu „hugsanlega“ inn í dæmið.
Slík málsmeðferð getur aldrei orðið
trúverðug.
RÚNAR KRISTJÁNSSON,
Bogabraut 21, Skagaströnd.
Vafalaust
/ hugsanlega?
Frá Rúnari Kristjánssyni:
NÚ hafa ríkisstjórnir Davíðs Oddson-
ar og Framsóknar setið í valdastólum
eitt og hálft kjörtímabil og unnið
mörg eftirminnileg verk eins og
vænta mátti.
Ég hefi áður
minnst á að strax
breyttu þeir
greiðslum til aldr-
aðra og öryrkja
svo að í dag eru
þær 19% lægri en
ef þær hefðu
áfram tekið mið
af launaþróun í
stað þess að hlíta
geðþóttaákvörð-
unum stjórn-
valda, en ekki nóg með það, heldur
hafa þeir háu herrar haldið því fram
að laun þessarra hópa hafi hækkað,
það má þó segja, fyrr má nú rota en
dauðrota. Það skiptir ekki máli hvaða
verk eru unnin eða hverskonar að-
ferðum er beitt til að framkvæma
þau. Það sést best á skoðanakönnun-
um um fylgi ríkisstjórnarinnar.
Þarna minna Íslendingar sorglega
mikið á gömlu Sovétríkin eða Hitlers–
Þýskaland, með sína sterku leiðtoga
sem gátu gert hvað sem þeim sýndist
og hlotið að launum hlýðni og aðdáun.
Íslendingar eru líka þeir lukkunnar
pamfílar að hafa sinn sterka leiðtoga,
sem þeir kusu þingmann aldarinnar á
liðnum vetri í skoðanakönnunum.
Hinn sterka leiðtoga sem fer í fýlu ef
hann mætir andbyr og finnur hinar
ótrúlegustu krókaleiðir til að þoka
málum sér í hag eins og sýndi sig best
í öryrkjamálinu gagnvart dómi
Hæstaréttar. Þá ætlaði hann einnig
að sýna mátt sinn og megin – og
leggja niður Þjóðhagsstofnun og
sagði að það verk væri langt komið,
án þess að þjóðhagsstofustjóri eða
annað starfsfólk hefði haft hugmynd
um að slíkt væri á döfinni. Þjóðhags-
stofnun hefur þó verið talin hafa mik-
ilvægu hlutverki að gegna t.d. benda
ríkisstjórninni á ef blikur væru á lofti
í efnahagsmálum. – Hljómaði spáin,
rétt áður en leiðtoginn greip til sinna
ráða, kannski óþægilega í eyrum
hans? Fróðlegt verður að sjá hvernig
endataflinu lýkur í Þjóðhagsstofnun-
ar – ævintýri leiðtogans. Þar sem
kóngurinn tók á rás og gat vaðið yfir
allt skákborðið, leikið sinn eftirminni-
lega einleik og skákað á báða bóga
eins og hann ætti lífið að leysa uns
hann nam snögglega staðar og bakk-
aði rétt eins og hann hefði áttað sig á
að kannski hefði hann leikið af sér,
eða var Framsókn litla að vakna til
meðvitundar um að hinn sterki leið-
togi hefði verið að mála hana út í
horn? Ætlaði hún kannski ekki að
halda áfram að vera hornkerling leið-
togans? –Eða voru andstæðar skoð-
anir í Evrópumálum sem þrýstu á.
Það er engu líkara en utanríkisráð-
herra sé farið að kitla í fingurgómana
að sækja um inngang í ESB. Aum-
ingja Framsókn hefur löngum verið
haltrandi í flestu sem mestu máli hef-
ur skipt – og opin í báða enda. Svo það
er reyndar ekkert skrýtið þótt hún sé
nú að fá Evrópuflog! Það er þó bara
ein skrautfjöðrin enn í Framsóknar-
hattinn!
AÐALHEIÐUR JÓNSDÓTTIR,
Furugerði 1, Reykjavík.
Fyrr má nú rota
en dauðrota
Frá Aðalheiði Jónsdóttur:
Aðalheiður
Jónsdóttir