Morgunblaðið - 20.12.2001, Blaðsíða 39

LISTIR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 20. DESEMBER 2001 39
Mikið úrval
og margt margt fleira
ÚTSALA – ÚTSALA – ÚTSALA
Opið frá kl. 10.00 til 18.00
Síðumúla 13, sími 568 2870, 108 Reykjavík.
Dæmi um verð: Áður: Nú:
Kaðlapeysa 3.600 900
Peysa m/tíglamunstri 4.700 2.300
Síð jakkapeysa 3.900 1.900
Leðurjakki 8.900 3.900
Úlpa m/loðkraga 5.800 2.700
Satínskyrta 3.100 1.500
Stretsskyrta 3.900 1.500
Síð túnika m/kraga 3.900 1.900
Flíssett 5.900 2.900
Pils 3.400 1.700
Jakkapeysa 5.200 1.900
Dömubuxur 4.300 1.900
Herrapeysa 5.800 1.900
Herrablazerjakki 6.500 2.900
Herrabuxur 4.900 1.900
50-70% afsláttur
SUÐURLANDSBRAUT 54
SÍMI 533 3109
Opnunartími:
21. des. kl. 12-20,
22. des. kl. 10-20,
23. des. kl. 12-20,
FIMMTUDAGSTILBOÐ
Inniskór frá Ara Fitness
Teg: 36113
Stærðir: 36-42
Litir: Hvítt, svart lakk
Verð áður 4.995
Verð nú 2.995
Teg: 36105
Stærðir: 36-42
Litir: Svart lakk, hvítt leður,
blátt nubuk
Verð áður 4.995
Verð nú 2.995
Í SPARISJÓÐNUM á Garðatorgi í Garðabæ stendur
nú yfir samsýning tólf listamanna og er hún liður í
25 ára afmæli bæjarins. Þetta er samstarfsverkefni
Sparisjóðsins og menningarmálanefndar bæjarins.
Meðfylgjandi mynd er frá opnun sýningarinnar í
Sparisjóði Garðabæjar: F.v.: Klara Lísa Hervalds-
dóttir, afgreiðslustjóri Sparisjóðsins, Jónína Magn-
úsdóttir (Ninný), Auður Marinósdóttir, Laufey Jens-
dóttir, Greta Håkansson, Signhild B. Borgþórsdóttir,
Guðrún Ragnhildur Eiríksdóttir, Kári Sigurðsson,
Marta María Hálfdanardóttir, Vera Sörensen, Atli
Örn Jensen, Árni Elfar, Guðmundur Vilhjálmsson,
Lilja Hallgrímsdóttir formaður menningarmála-
nefndar Garðabæjar og Ásdís Halla Bragadóttir bæj-
arstjóri Garðabæjar.
Sýningin stendur fram til áramóta.
Samsýning í Sparisjóði Garðabæjar
Vivaldi – Kons-
ertar og sónata
nefnist ný plata
með leik Bach-
sveitarinnar í
Skálholti. Stjórn-
andi er hinn kunni
hollenski fiðluleikari Jaap Schröder.
Hljóðfæraleikarar á þessum geisla-
diski eru Jaap Schröder, Rut Ingólfs-
dóttir, Lilja Hjaltadóttir, Sif Tulinius,
Guðrún Hrund Harðardóttir, Sigurður
Halldórsson, Gunnlaugur Stef-
ánsson, Peter Tompkins, Gunnar Þor-
geirsson, Guðrún Óskarsdóttir og
Helga Ingólfsdóttir.
Bachsveitin í Skálholti var stofnuð
1986 og er eina kammersveitin hér á
landi er leikur á hljóðfæri í stíl barokk-
tímabilsins. Jaap Schröder hefur ver-
ið konsertmeistari sveitarinnar síð-
astliðin átta ár.
Útgefandi er Smekkleysa. Menn-
ingarborgarsjóður styrkti útgáfuna.
Upptökur fóru fram í Skálholtskirkju í
ágúst árið 2000. Hljóðmeistari er
Halldór Víkingsson.
Barokk
EITTHVAÐ var maður upptek-
inn af Glúntunum hans Gunnars
Wennerberg þegar maður var ung-
ur, ég tala nú ekki um síðustu árin í
menntó og þau fyrstu í háskóla,
enda eru þetta stúdentasöngvar.
Þeir voru þó sungnir (að minnsta
kosti sumir) á Íslandi af „leikum og
lærðum“, við skál eða ekki, á mínum
uppvaxtarárum. Um þetta vitna um-
mæli Jóns Þórarinssonar í bæklingi,
þar sem hann lýsir m.a. söngkúltúr
á Seyðisfirði, þar sem hann ólst upp,
og á Héraði, þar sem Árni frá Múla
og fleiri góðir koma við sögu; einnig
getur hann þess að Jón S. Guð-
mundsson menntaskólakennari hafi
í nýlegu sjónvarpsviðtali lýst
„hroðalegri hneykslan Árna Páls-
sonar prófessors á einhverjum ný-
stúdentum laust fyrir miðja síðustu
öld sem kunnu ekki Gluntana“. Ég
minnist þeirra Egils Bjarnasonar og
Jóns Kjartanssonar og seinna
Magnúsar Guðmundssonar og Ás-
geirs Hallssonar (tveir gamlir Fóst-
bræður og frábærir söngvarar), sem
sungu söngvana inn á plötu á sínum
tíma. Og nú höfum við splunkunýja
geislaplötu, þar sem stórsöngvar-
arnir Bergþór Pálsson og Ólafur
Kjartan Sigurðarson fara geyst og
með tilþrifum (líka á fínlegum nót-
um) í þessum „dálítið svallsömu og
kærulausu“ stúdentasöngvum, sem
lýsa lífinu við Uppsalaháskóla á 19.
öld. Og þeim til fulltingis ekki
ómerkari maður en Jónas Ingi-
mundarson. Það var því ekki við
öðru að búast en maður setti með
töluverðri eftirvæntingu diskinn í
spilarann, enda söngvararnir báðir
þekktir fyrir skemmtilegan og lif-
andi flutning, svo ekki sé minnst á
raddgæðin. „Örlögin létu’ okkur
óvörum mætast / átjánhundruð
þrjátíu og sjö“, hefja þeir, Magist-
erinn og Glúntinn, upprifjun sína á
stúdentaárunum í Uppsölum. Í Upp-
sölum er bezt, syngja þeir auðvitað í
næsta söng, sem allir hljóta að kann-
ast við – sem og nr. 3, „Drottin
minn, tunglið upp loftið lýsir“
(Herra min gud etc.). Annars gefa
heiti söngvanna góða hugmynd um
efnið, t.d. Klúður í kennslustund,
Næturgöltur í Eiríksgötu, Daginn
eftir, Misheppnaður ástaróður,
Fjárkröggur Glúntans og Saknaðar-
óður Magistersins (söngvarnir eru
21), svo einhverjir séu nefndir. Lög-
in eru öll aðgengileg og skemmtileg,
stundum angurvær og jafnvel bein-
línis falleg (Hallarklukkan o.fl.), ef
ekki í heild þá að stórum hluta.
Stundum löng og stundum stutt. Og
flest kannast maður við -–jafnvel má
ætla að margir sem „aldrei hafa
heyrt söngvana áður“ telji sig kann-
ast við hitt og þetta. Um sönginn er í
stuttu máli það að segja að undirrit-
aður varð ekki fyrir vonbrigðum, þó
að væntingarnar væru miklar – og
enda þótt hann setti spurningar-
merki á stöku stað hvað varðar leik-
ræn tilþrif eða á maður að segja „til-
þrifamikla innlifun“, einkum þegar
ölvunin segir til sín. Hvað sem því
líður fer ekki milli mála að hér eru
tveir óperusöngvarar á ferð – og
fara yfirleitt á kostum, stundum
með nokkrum „óperustæl“ (einkum
Glúntinn sjálfur) og stundum með
innileik og hreint út sagt virkilega
fallega. Og stundum einhvers staðar
þar á milli, sem oftast hittir í mark.
Vert er að minnast á ágæta þýðingu
Egils Bjarnasonar, sem er í réttum
anda og fellur að söngvunum „eins
og flís við rass“. Og ekki þarf að fjöl-
yrða um píanóleik Jónasar Ingi-
mundarsonar, sem er í sama gæða-
flokki og venjulega, en nýtur sín
best í fínlegri söngvunum.
Hljóðritun er mjög góð.
Glúntinn og Magisterinn
TÓNLIST
Geislaplata
eftir Gunnar Wennerberg í þýðingu Egils
Bjarnasonar. Magisterinn: Bergþór Páls-
son. Glúntinn: Ólafur Kjartan Sigurð-
arson. Píanó: Jónas Ingimundarson.
Hljóðritað í Salnum 28. og 29. júlí 2001
af Studio Stemmu ehf.
Hljóðmeistari: Sigurður Rúnar Jónsson.
Edda – miðlun & útgáfa. Stemma 003.
GLÚNTARNIR
Oddur Björnsson
ÞÁ er Guitar Islancio III kom-
inn út og tríóið vinsæla hljómar í
flestum menningarveislum sem
veigur er í. Á Sprengisandi er
flaggskip disksins líkt og
Krummi svaf í klettagjá á diski
II og Góða veislu gjöra skal á
diski I. Á fyrsta diskinum voru
öll lögin þjóðlög utan Þjóðvísa
Björns Thoroddsens. Á öðrum
diski II var helmingur laganna
eftir nafngreinda höfunda en á
nýja diskinum ráða þjóðlögin
ríkjum að nýju þótt Björn eigi
þar tvo ópusa og Páll Ísólfsson
einn; hið ágæta kvæði um litlu
hjónin sem Guðmundur Ingólfs-
son túlkaði svo stórkostlega á
Þjóðlegum fróðleik.
Hugmyndin að baki tríósins er
snjöll og hefur fengið hljóm-
grunn jafnt hérlendis sem er-
lendis því ekki hefur önnur ís-
lensk djasssveit verið jafn
eftirsótt vestan hafs sem austan.
Kvintett Heita pottsins í París
sem Django Reinhard og Steph-
ane Grappelli fóru fyrir er upp-
spretta tríósins, en ólíkt flestum
Django-hljómsveitum eru það
ekki klassísk djassverk sem eru
á efnisskránni heldur íslensk
þjóðlög í bland við frumsamda
ópusa. Þetta gefur tríóinu þá sér-
stöðu sem fær ótrúlegasta fólk til
að sperra eyrun og hef ég
reynslu af því að jafnt þekktir er-
lendir djassleikarar sem venju-
legir tónlistarhlustendur utan-
lands hafi heillast af leik Guitar
Islancio. Bæði er að tónlistin er
einkar áheyrileg, sveiflan létt og
leikandi og strákarnir hörkufínir
hljóðfæraleikarar; Björn einn
helsti gítarvirtúós Norðurlanda,
Gunnar ljúflingur ljóðsins og Jón
vaxandi bassaleikari.
Hitt er annað mál að strang-
trúarmenn í djasstónlist eru á
báðum áttum um hvort flokka
beri Guitar Islancio sem djass-
sveit. Þeir eru líka í vafa með
sálmadiska Sigurðar Flosasonar
og Gunnars Gunnarssonar, hvað
þá mikið af því sem Garbarek er
að gera eða Skúli Sverrisson.
Það skiptir bara engu máli. Kid
Ory neitaði að spila á sama sviði
og boppmúsíkantar og stór hluti
djasshlustenda um 1960 töldu að
tónlist Ornette Coleman ætti
ekkert skylt við djass. John heit-
inn Lewis skilgreindi djass sem
spuna með sveiflu og svo sann-
arlega er bæði spuni og sveifla á
ferðinni hjá Guitar Islancio.
Guitar Islancio III er dálítið
misjöfn skífa og ferskleikinn sem
einkenndi fyrstu skífuna horfinn,
en spilamennskan öll þéttari.
Aftur á móti held ég þeir komist
ekki lengra í þessum stíl. Næsta
skífa þarf að vera gjörólík og
ekki verra að hafa gestaeinleik-
ara á borð við klarinettuleikar-
ann Jörgen Svare, sem lék
skemmtilega með þeim á djass-
hátíðinni í fyrra.
Lögin tvö eftir Björn Thorodd-
sen á diskinum, Gárur og Kvöld-
ljós, eru glæsilega leikin af gít-
aristanum og sverja sig bæði í
Django-hefðina og þó þau séu
ekki frumleg eru þau grípandi
ekki síður en Tangóinn hans
góði. Það sama verður ekki sagt
um útsetningarnar á Þorra-
þrælnum, Bíum, bíum bamba og
Fuglinum í fjörunni. Það er dálít-
ill jólaballsbragur á þeim. Mér
finnst Ó mín flaskan fríða best
heppnaða þjóðlagaútsetningin og
blúsaður hrynurinn í Vísum fínn.
Afturá móti vantaði dramatíkina
í Austankaldan, enda Laila
Claptons vafrandi þar um. Út-
setningin á Sumri hallar er
skemmtileg svo og millikafli
þeirra félaga – en þó merkilegt
megi virðast er útsetning Dan-
ans Ole Kock Hansens ís-
lenskari.
Vinsældir Armstrongs, Garn-
ers og Petersons fóru oft í taugar
djassmeinlætamanna, en þeir
voru ekki verri djassleikarar fyr-
ir það, og ég er viss um að vin-
sældir Guitar Islancio verða ís-
lenskum djassi heilladrjúgar.
Þriðji í þjóðlagi
DJASS
Geisladiskur
Björn Thoroddsen og Gunnar Þórð-
arson gítara, Jón Rafnsson bassa.
Hljóðritað í Garðabæ í ágúst 2001.
Gefið út af Eddu – miðlun og útgáfu.
Ómi jazz 003.
GUITAR ISLANCIO
Vernharður Linnet